Totaal aantal pageviews

vrijdag 31 december 2010

Oudejaarsavond



Zo, alle boodschappen zijn weer in huis. Het was erg druk bij Appie, vooral veel jonge gezinnen met hun kinderen die met kleine karretjes de gangpaden onveilig maakten. Wat ik goed vind is dat er bij de kassa's geen rijen stonden, alle kassa,s waren open en de meisjes deden snel en efficiënt hun werk, waardoor er geen rijen ontstonden. Ik heb meer uitgegeven dan ik van plan was, maar dat komt vooral omdat bijna al het biologische vlees 35 % was afgeprijsd en het me goed leek dat alvast voor de komende weken in te slaan. Ik kon ook de verleiding niet weerstaan om een schattig porcelijnen bakje met hyacinthenbollen aan te schaffen, want dat staat vast heel mooi in mijn nieuwe keuken.
De oliebollen heb ik niet zelf gebakken, sinds de kinderen groot zijn koop ik die. Dit jaar waren ze wel erg goedkoop bij de kruidenier. Ik ben benieuwd of ze te eten zijn. Ik heb wel zelf een brood gebakken, toen ik daar net mee begon had het de neiging in het midden in te zakken, maar zo langzamerhand heb ik de slag te pakken gekregen.



Vanavond komt onze jongste zoon en zijn vrouw hier eten en oudejaar vieren, tot ongeveer 22.00 uur. Daarna gaan ze verder naar spannender oorden om de jaarwisseling met vrienden groots te vieren.
Bij ons is het eten op oudejaarsavond traditioneel een bonensoep met brood. Ik maak er deze keer een pasteitje bij met zelfgemaakte ragout van kastanjechampignons en kruidenkaas, want dat heb ik nog over van de kerst. Ook de hapjes zijn nogal ouderwets, gevulde eieren, huzarensalade, toastjes met verschillende kazen of zalmmousse, zelfgebakken carrotcake en natuurlijk de oliebollen. Nu ik dit allemaal opschrijf valt me op dat het wel weer erg veel is. maar goed, we gooien niets weg, wat over is wordt de volgende dagen wel opgegeten.
Allemaal de beste wensen voor 2011, ik hoop dat jullie gezond en gelukkig mogen blijven.

donderdag 30 december 2010

Totaal extra uitgaven December

De extra uitgaven die wij deze decembermaand gemaakt hebben zijn hoog, 863,68 euro. Dit komt vooral door het uit eten gaan op mijn vijvenzestigste verjaardag wat 350 euro kostte. Het was erg gezellig en speciaal, ik ben blij dat we het gedaan hebben. Verder heb ik nu eenmaal 5 kinderen met aanhang, vier kleinkinderen en een paar verjaardagen en zijn we gewend, mijn man is Amerikaan, om met kerst kadootjes te geven. Bovendien komt iedereen altijd bij mij eten en drinken of logeren. Aan kadoos heb ik afgelopen maand 212 euro uitgegeven en 135 aan de kapper. Dan blijft er nog 166 euro over waarvan ik extra drank en taart en hapjes met mijn verjaardag, een kerstboompje, kersteten, kaarsen, kerstkaarten en postzegels, oliebollen en dat soort dingen gekocht heb. Allemaal niets mis mee, en ik heb er met geliefde mensen van genoten. Maar, volgend jaar zal het anders moeten. Er zullen altijd extra december uitgaven blijven en ik zou eerlijk gezegd niet anders willen, maar volgend jaar zal het wel met minder moeten. Ik denk aan een budget van 300 euro en hoop dat dat voldoende is. 

woensdag 29 december 2010

De heksenbezem



Het word tijd dat ik eens een blogje schrijf gerelateerd aan mijn bloggernaam. Die is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen.
De heksenbezem ligt mij na aan het hart. Ik vind het het leukste voorwerp binnen de hekserij. Behalve dan natuurlijk mijn zwarte kat Mori, die nog geregeld hoog in de boom zit waardoor de buren bij ons aanbellen omdat ze zich zorgen maken dat hij er niet uit kan komen, maar dat heeft echt niets met mijn heksenbezem of met vliegen te maken.
Een goede heksenbezem kun je zelf maken. Hierboven zie je die van mij. De borstel is gemaakt van berkentwijgjes, de steel van een tak van de Es en voor het samenbinden heb ik wilgentwijgjes gebruikt. De berk is opgedragen aan de moeder godin, de wilg aan maan magie en de es staat symbool voor kracht.
De heksenbezem wordt door heksen gebruikt om een ruimte ritueel te reinigen, of om een cirkel te trekken waarbinnen ze hun magisch werk kunnen doen. Jammer genoeg kan er niet op gevlogen worden, nu niet en vroeger ook niet.

dinsdag 28 december 2010

Staaroperatie (vervolg)

Ik lig in het ziekenhuisbed met een blauw operatiepak aan. Een uur lang krijg ik elke vijf minuten een aantal druppels in mijn ogen. Ondertussen wordt de hele procedure aan vragen en informatie afgewerkt. Ik geloof dar er wel vijf of zes keer in totaal aan mij is gevraagd om welk oog het ging, dus het lijkt me onmogelijk dat daar nog een vergissing in gemaakt kan worden. De verpleging is vriendelijk, zorgzaam, correct, efficiënt en ter zake kundig. Tussen de bedrijven door verschuil ik me achter een boekje en probeer nog wat te lezen, want ik heb niet zo'n zin in beleefde praatjes met de andere patiënten.
Op tijd word ik naar de operatiekamer gereden, krijg een operatiemuts aangerijkt en het infuus wordt bijna pijnloos ingebracht. Dat het ik wel eens anders meegemaakt. Iedereen stelt zich vriendelijk voor, ook de chirurg laat nog even zijn gezicht zien. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij begon te zeuren waarom ik onder algehele narcose geholpen wilde worden want het was een fluitje van een cent onder locale verdoving. Dat was natuurlijk al een gepasseerd station nu ik daar klaarlag om onder zeil te gaan en het gaf mij het onplezierige gevoel me te moeten verdedigen.
De infuusvloeistof werd aangesloten, ik moest een paar keer diep ademhalen en aan iets leuks denken. Vreemd, maar ik zag meteen mijn feestelijk verlichte versierde kerstboompje voor me en bijvoorbeeld niet mijn prachtige nieuwe keuken. (daarover later meer).  En toen was ik weg.
En meteen weer wakker. Anders dan bij slapen, is je tijdsbesef helemaal verdwenen. Ik realiseer me dat ik dat om een of andere reden een prettige ervaring vind. Narcose prettig? Hm.
Weer op zaal kan ik me niet meer geloofwaardig achter een boekje verschuilen, want veel zien doe ik niet. Mijn oog brandt behoorlijk en ik zie wazig. Ik raak in gesprek met een nog jonge man in het bed naast me. Hij geeft me onbedoeld een complimentje waardoor ik meteen opfleur. Hij zegt dat ik nog  zo jong ben voor een staar operatie!  Waarop ik natuurlijk zeg dat hij nog veel jonger is. Blijkt dat hij staar aan beide ogen heeft gekregen door de prednison die hij moet slikken omdat hij een niertransplantage heeft ondergaan. Ik voel me promt deemoedig worden, maak ik me al dagen druk over deze relatief kleine ingreep, anderen moeten echt grote en levensbedreigende zaken en operaties doorstaan.
Aldus weer verzoent met mijn lot, zie ik mijn man aankomen en rijden we even later met een taxi naar huis.

maandag 27 december 2010

Staaroperatie

Ik wacht op de taxi die mij naar het ziekenhuis zal brengen voor mijn staaroperatie. Ik ga onder algehele narcose. Bij mijn andere oog, dat 7 jaar geleden werd behandeld, had ik plaatselijke verdoving, maar dat is mij niet bevallen. Ik moet natuurlijk nuchter blijven en heb een wee gevoel in mijn maag. Toch wel weer spannend, was het maar vast weer achter de rug.

woensdag 15 december 2010

Blogpauze

Een stemming kan snel omslaan. Was ik tot voor kort voornamelijk  blij en dankbaar gestemd over al het goede in mijn leven, gisteravond sloeg dat in één klap om door verdrietige berichten van een van mijn kinderen.  Ik wil er verder niet op ingaan, uit respect voor hun privacy, maar heb ook geen zin om over iets anders te schrijven. Daarom maar even een blogpauze.

dinsdag 14 december 2010

Groot geld.

Mijn kinderen wilden mij voor mijn verjaardag deze keer gezamelijk een speciaal kado geven. Omdat ik bezig ben met de nieuwe keuken leek het me fijn om van hen een bijdrage te krijgen voor het nieuwe linoleum dat ik daar graag wil hebben. Dat is ook nog weer een hele uitgave. Mijn jongste zoon vindt linoleum eigenlijk niets, want het doet hem aan ziekenhuis gangen denken en daar heeft hij in zijn jeugd een trauma opgelopen, maar iedereen ging toch accoord met dit praktische geschenk.
Op mijn verjaardag kreeg ik een mooi ingepakt pakket waar een fles speciaal reinigingsmiddel voor linoleum in zat en een enveloppe met een door allen van goede wensen voorziene felicitatie kaart en een biljet van 520 euro. Goh, dacht ik nog, ik wist niet dat er biljetten van 520 euro bestaan! Ik blij iedereen bedankt, wat leuk en wat veel, iedereen heeft diep in de buidel getast.
Pas  de volgende dag, toen ik alles nog eens goed bekeek zag ik natuurlijk dat het een verbazingwekkend echt lijkend nagemaakt biljet was.
Het geld is inmiddels op mijn bankrekening bijgeschreven.

maandag 13 december 2010

Zwart fluweel

Ik lig op mijn zwartfluwelen bank, kussentje onder mijn hoofd, kussentje onder mijn knieën. Een dekentje over mijn benen, een boek opengeslagen in  mijn handen. Naast me, op het kleine ronde tafeltje met de koperen rand, ligt de telefoon. Ik luister naar de cd met 'Sleeping Beauties." Golden Oldies. Het leven is goed. Vandaag ben ik dan officieel 65.
Ik ben alleen, mijn man is elders bezig. Het feest gisteren was een groot succes, ik ben dankbaar voor alle lieve mensen om me heen. Ik mijmer wat over de betekenis van het 65 jaar zijn. Het betekent voor mij definitief het stokje overleveren aan de jongere generatie. Als ik stuk voor stuk mijn kinderen en kleinkinderen de revue laat passeren weet ik dat ik dat met een gerust hart kan doen.
Er is van alles mis in deze tijd, maar ik heb vertrouwen in de komende generaties, zij zullen oplossingen vinden voor  de problemen waar ze voor komen te staan. Ik heb mijn aandeel geleverd en mag nu van alles en hoef eigenlijk niets meer. De vrijblijvendheid hiervan is bevrijdend maar ook beangstigend. Het moet niet stranden in het 'niets'.
De telefoon gaat, het is mijn oude tante die kort geleden haar man verloren heeft na bijna 60 jaar samen geweest te zijn. Ze wil me feliciteren en bedanken dat ik op de  begrafenis was. Ze probeert opgewekt en sterk te klinken maar tegen het eind van het gesprek vertelt ze wel hoe leeg en eenzaam het geworden is. Ik sprak wat begrijpends en bemoedigens. Toen ik de telefoon had neergelegd greep het me aan en kon ik de tranen niet binnenhouden, zoveel leed, zoveel verdriet. En, wat staat mij nog te wachten?
Ik keek naar buiten en zag grote wollige sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen, tijd voor actie, ik moet onze zwart fluwelen kat gaan binnenlaten zodat hij niet onder sneeuwt.

zondag 12 december 2010

Teleurstelling

Ben ik om 7.00 opgestaan om helemaal fris en vrolijk klaar te zijn als mijn oudste zoon hier om 8.00-8.30 zoals gepland aan zal komen vanaf Schiphol, krijg ik een mailtje. Hij zit niet op de geplande vlucht, maar komt pas morgen aan (vanuit de USA) en moet dan gelijk doorvliegen naar Aberdeen. Jammer, jammer, jammer. Het gebeurt niet vaak dat alle vijf mijn kinderen tegelijk aanwezig zijn. Maar goed, heel veel mensen die mij dierbaar zijn zullen er wel zijn .

zaterdag 11 december 2010

Mijn haar

Mijn haar is grijs, maar aangezien ik het al zo'n 40 jaar van een kleurtje voorzie valt dat niet op. Tenminste, als ik het heel regelmatig, d.w.z. elke maand, bijkleur.  Omdat ik bruin haar had en het altijd in donkerbruin of roodachtig heb geverfd, valt die witte uitgroei, in tegenstelling tot de vroeger bruine, erg op.
Daarom besloot ik dat ik mijn haar een lichtere kleur moet geven, zodat de uitgroei niet al na twee weken te zien is. Ik heb geprobeerd dat zelf te doen, maar dat dekt niet. Een vriendin gaf me het adres van haar goede kapper en zo toog ik vandaag in verband met de feestelijkheden morgen, naar de kapper. Een aardig meisje kwam met me overleggen wat ik wilde en ging aan het werk. De verf erin, in laten werken en dan uitwassen in een speciale stoel met automatisch uitklappende voetensteun. Ik zou ook een hoofdmassage krijgen. Toen ik eenmaal gemakkelijk zat begon er in mij rug iets te bewegen. Eerst wist ik niet wat er aan de hand was. Op en neer mijn ruggengraat langs en van buiten naar binnen over mijn rug. Dat was heerlijk ontspannend. Het waren massage stoelen. Zo een wil ik er ook thuis.Om een lang verhaal kort te maken, ik had een heerlijk luxe gevoel, mijn haar is mooi van kleur en goed geknipt. Ik was erg tevreden tot ik afrekende. 132,50 euro! Van schrik vergat ik een fooi te geven en eerlijk waar, dit ga ik echt nooit meer doen. Zoveel geld is het nu ook weer niet waard.

vrijdag 10 december 2010

Dierenleed

Het dooit. Alles is grauw, grijs en vochtig. Er ligt een laagje water op het ijs, meeuwen scheren er laag overheen, hopen ze dat het open water is en ze een visje kunnen vangen? Voor de vogels en andere in het wild levende dieren ben ik blij dat de winter zich even terugtrekt. Ik hou van sneeuw en ijs, maar er is altijd dat scherpe randje van medelijden. Als ik ze zie, in de sneeuw of met vereende krachten een wak openhoudend, ganzen worstelend op het gladde ijs om overeind te blijven, voel ik een schrijnend medelijden. Het lijkt soms wel of dierenleed harder binnen komt dat mensenleed. Hoe zou dat toch komen?

donderdag 9 december 2010

Zuinig aan doen is tot daar aan toe.

Zuinig aan doen is tot daar aan toe, ik zal binnenkort wel moeten. Maar zuinig aan je voorbereiden op een feest is toch echt een brug te ver. Ik stond al met de zoute pinda's in mijn hand toen dat besef tot me doordrong. Zondag is het feest, niks zuinig aan, maar lekkere nootjes, franse kazen, verschillende taarten. Oké, het blijft bij die ééne fles champagne die er nog staat van vorig jaar, verder wordt het Prosecco, goedkope wijn met aanbeveling en bier. Natuurlijk sap en fris, koffie en thee en Merci chocolaatjes. Wat ook erg feestelijk is en niet mag ontbreken is een likeurtje bij de koffie, zonder dat is het niet echt feest. Verder geen sterke drank, dat doen we nooit.
Ja, ik weet het, het lijkt nu wel of er ontzettend gezopen gaat worden, maar dat is echt niet zo. Op feesten bij mij thuis wordt nooit iemand echt dronken, hoogstens erg gezellig en er is ook nog nooit een onvertogen woord gevallen.
Het programma is als volgt. Bij mij thuis verzamelen om 16.00, welkom met 'bubbles' en taart. Dan lopen we om 17.15 naar de Chinees, waar ik om 17.30 voor 20 man gereserveerd heb. Een beetje vroeg, in verband met de kleinkinderen. Daarna kunnen mensen die dat willen nog mee naar mijn huis voor koffie met likeur en verder feesten.
In januari zien we wel weer verder.

woensdag 8 december 2010

Huis bekijken

We staan op het pontje achter het centraal station. We zijn op weg om het pas gekochte huis van onze jongste zoon te bekijken. Noord, dat is niet echt de plek waar de meeste amsterdammers willen wonen. Een beetje snob of jup zit liever klein en veel te duur in de meer trendy wijken van Amsterdam.
Wij genieten van de overtocht over het IJ. Alles in grijstinten, het water, de lucht , de boten. Een gedeelte van de pont is afgesloten zodat we niet helemaal blootgesteld zijn aan de waterkoude wind. Een duwbootje is bezig met een ingewikkelde manoeuvre, een groot schip moet een bocht om geduwd worden. Andere schepen varen links en rechts voorbij, met onbestemde bestemming. Als we van de pont komen zie ik een oliebollenkraam. Ik koop een zak vol, twee zonder rozijnen want rozijnen, daar gruwt mijn man van. Lekker om mee te nemen voor de kinderen en trouwens, wij lusten er zelf meteen wel eentje. We kunnen een bus nemen, maar we besluiten te gaan lopen. Het is niet ver is ons gezegd. We lopen een stuk langs het water , happend in onze morsige oliebollen, als we ineens enthousiast begroet worden door twee mensen op de fiets. Ze stappen af, het zijn de schoonouders van mijn zoon. Die hebben net ook het huis bekeken, ze zijn heel enthousiast  en nee, ze hoeven geen oliebol. Ze wijze ons in de juiste richting, want we zijn intussen een beetje verdwaald. Even later klimmen we een trappetje op om over de sluisdeuren naar de andere kant te schuivelen. Dan een be-ijst stuk tussen bouwterrein en bosjes door. Mijn zoon belt, waar blijven jullie? Daar? Oké ik kom wel op de fiets naar jullie toe. Jullie hebben de verkeerde pont genomen.
Later dan voorzien kwamen we dan toch bij het huis aan. Het is een leuk, sfeervol en ruim huis. Gebouwd rond 1920. Er moet nog wel van alles aan gedaan worden, maar dat kan in gedeeltes, ze kunnen er in principe zo in. Als nu de bank maar accoord gaat.

dinsdag 7 december 2010

De stad in

Het is traditie geworden om één keer per jaar, rond deze tijd, met een goede vriendin de stad in te gaan. We kijken naar kerstversieringen, kerstkadootjes en kerstkleren. Het is ook traditie dat ik rondkijk of ik iets leuks zie als kadootje voor mijn verjaardag en haar dat subtiel laat weten. 'Oh kijk eens wat een leuke ketting', nou ja ik koop hem nog maar niet'. Zij loopt dan even later terug en koopt de ketting. Dit jaar zag ik een mooie tas, maar veel te duur. Ik speelde het spel niet helemaal mee en vond dat ze die niet mocht kopen, of dat we hem samen zouden betalen. Daar wilde ze niet van weten, ik werd maar 1 keer 65 en dat soort argumenten, dus even later was ik haar even 'kwijt'. Ik was ook op zoek naar een nieuwe outfit maar ben daarin niet geslaagd. Ik paste er niet in of het stond me niet. Ik denk dat ik mijn kledingstyle moet gaan aanpassen aan een zekere leeftijd en een bepaald figuur .Balen. Maar goed, aan shoppen heb ik dus niet veel uitgegeven. Maar, toen werd het gezellig. Ook traditie, na het shoppen een hapje eten bij La Place en dan in een bruin kroegje nog wat drinken. Om toch wat terug te doen voor die dure tas stond ik erop de drankjes van mijn vriendin te betalen, waardoor ik toch ongemerkt aan eten en drinken 60 euro kwijt was. Maar zeg nou zelf, voor een echt geweldig gezellige avond uit is dat toch eigenlijk ook helemaal niet te veel betaald?

maandag 6 december 2010

Grote aankoop

Ik geloof dat het al 10 jaar geleden is dat ik begon na te denken over een nieuwe keuken. In ieder geval zo lang geleden dat mijn jongste zoon nog zo klein was dat hij werkelijk verbaast reageerde toen hij er mij over hoorde, 'We hebben toch  al een keuken?'. Ja, ja, het consuminderen zit er soms al vroeg in.
Ik begon rond te kijken, in gedachten keukens uit te zoeken en zelfs had ik een aantal jaren geleden er al bijna een gekocht toen ik op het laatst toch weer terugschrok voor de prijs. Maar, ook voor de drukte, de troep, de organisatie, de beslissing en noem maar op. Hetzelfde gebeurde net voor de zomervacantie. Ik dorst gewoon zo'n grote aankoop niet te doen. Uiteindelijk dus toch de beslissing genomen. Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit en nu heb ik er hopelijk nog een lange tijd plezier van. Maar, ik vind het nog steeds eng. Ik maak foto's als hij klaar is, die laat ik dan hier wel zien. Wat ik grappig vond is dat mijn jongste zoon en zijn vrouw, die net eeen huis gekocht hebben, het erover hadden dat de keuken die erin zat niet veel was. Schoondochter wilde er een andere keuken in. Is goed, zegt mijn zoon, maar dan op de manier van mijn moeder. Waarmee hij bedoelde dat het zou gebeuren, maar op de lange termijn!

zondag 5 december 2010

Kerstversiering

Ik houd ervan om mijn feesten te scheiden, duidelijk omlijnd en niet in elkaar overlopend. Eerst krijg je sinterklaas, na een week mijn verjaardag, en weer een week later beginnen we aan de kerstversiering en alles wat er bij hoort. Dit jaar loopt het een beetje anders. Sinterklaas vieren we niet meer sinds de kinderen het huis uit zijn, mijn verjaardag is een bijzondere, ik wordt 65 en vier een groot feest met kinderen die blijven logeren. Een week later komen ze mijn keuken eruit slopen en een nieuwe plaatsen, die dan hopelijk voor de kerst klaar is, want gelijk na de kerst krijg ik een oogoperatie. Ik word wat nerveus als ik  aan al die drukte denk en heb om alles in goede banen te leiden een planning gemaakt voor de komende week. Ook heb ik besloten om de huiskamer en het balkon voor deze keer vroeg te versieren, want later in de maand heb ik veel minder tijd. Zo kwam het dat ik daarnet in mijn dikke winterjas op het balkon stond te worstelen met de lichtslinger. Om eerlijk te zijn, ik vind het onhandige dingen. Het enige voordeel is dat hij niet in de war raakt, zoals altijd gebeurt met mijn gewone lichtjes.
Het resultaat is niet helemaal naar mijn zin. De slinger was onhandelbaar en wringt zich in allerlei bochten naar eigen goeddunken. De planten die voor de vorst nog groen waren en zelfs nog bloeide zien er ineens armoedig, slap en dood uit. Ik moet ze weghalen en wat winterspul in de bakken planten, want zo zijn die lichtjes een vlag op een modderschuit.

zaterdag 4 december 2010

Weekmenu's

In mijn idee hoorde je vroeger alleen in dieet boeken over weekmenu's, maar sindsdien is het 'in' geraakt. Het wordt verondersteld geld en tijd te besparen en te voorkomen dat je ineens een pizza besteld of iets dergelijks. Ik begon me al af te vragen of ik er ook niet eens aan moest beginnen toen ik me net op tijd realiseerde dat ik voor mezelf al sinds jaar en dag een perfect systeem heb wat voor mij prima werkt. Ik wist niet dat het een systeem was, ik dacht dat ik zomaar wat aanrommel, maar dat is niet zo. Dit is mijn systeem.
Ik kijk in de aanbiedingen folders. Ik loop door de keuken en kijk in de kastjes, voorraadkast en koelkast wat we nodig hebben en maak een boodschappenlijst plus aantrekkelijke aanbiedingen. Op die lijst staat ook: 3 à 4 keer groenten, 3 à 4 keer vlees.
Ik heb als basis altijd uien, aardappelen, pasta en rijst in huis en een blik bonen, tomaten en een pot pastasaus. Verder eieren, kaas, bio ham en spekblokjes.
Ik doe twee keer per week boodschappen, we hebben geen auto en anders wordt het teveel om mee te nemen.
In de winkel kijk ik welke groentes voordelig zijn, er fris uitzien en waar ik zin in heb. Vervolgens kijk ik bij het bio vlees en doe daar hetzelfde.
Ik ben me er niet echt van bewust, maar in gedachte stel ik natuurlijk al een aantal maaltijden samen.

Dan, ergens gedurende de dag , kan ook pas om vijf uur zijn,bedenk ik wat ik in huis heb, waar ik zin in heb en wat we gaan eten.
De maaltijden die ik voor de komende dagen blijk te hebben gepland zijn:Gisteren:
Irish stew, van winterwortel, uien, aardappel en (diepvries)doperwtjes. Met bio lamsworstje in plakjes. Een halve per persoon is meer dan genoeg door de sterke smaak. Gedroogde mint erdoor is lekker en traditioneel.
Het blijkt genoeg voor twee dagen, dus vandaag eten we het weer, met zelfgebakken volkorenbrood erbij. Dat staat nu in de oven.
Spruitjes met spekblokjes, aardappelen en mager jus uit een pakje. Het vet van de spekblokjes blijft door de spruitjes, daarom vetvrije jus.
Bloemkoolcurry met hardgekookte eieren en rijst.
Zuurkool, aardappels, bio rookworst. Is voor ons genoeg voor twee dagen.
Ovenfrites, zelfgemaakte kibbeling van diepvriesvis, worteltjes en doperwtjes. (had ik nog in huis)
Als een restje niet genoeg is voor twee personen eet ik het nog wel eens voor lunch of maak er soep bij.. Een enkele keer zijn er een aantal opgespaarde restjes en hebben we een restjes dag .









vrijdag 3 december 2010

Winters ontwaken

Vanuit mijn raam: Glad ijs, verstild water. De ganzen zijn vertrokken. Tere tinten kleuren de hemel, staalgrijs, babyblauw en een vleugje rose. Silhouetten van vogels doorkruisen de lucht. Auto's schuifelen voorbij door het verse laagje poedersneeuw. Onherkenbaar ingepakt wiebelen de fietsers langs, kindje voorop, kindje achterop. De auto van de buren wil niet starten. Ik haal de krant van beneden en laat de kat uit. De dag is begonnen.

donderdag 2 december 2010

Koopcontract

Onze jongste zoon en zijn vrouw hebben gisteren het koopcontract voor hun eerste koophuis ondertekend. Ze wonen nu al een jaar of drie in een flat in niet zo'n fijne buurt. De buitendeur wordt geregeld ingetrapt en het trappenhuis is altijd smerig. Nog een beetje opgewonden kwamen ze bij ons eten. Koolraap in kerriesaus met een biologisch worstje. Zelf koken mijn kinderen en vriendinnen meestal niet vaak meer 'oudhollands', maar als ik ze vraag wat ze bij mij willen eten is het altijd iets in die richting. Maar goed, de kinderen zijn blij met hun huis en hopen dat de financiering rond komt. Ze verdienen nog niet veel en moeten een top hypotheek. Daar zit natuurlijk wel een risico aanvast. Ik heb altijd voldoende redenen gevonden om geen huis te kopen, maar wil al die twijfels niet doorgeven. Ze zijn optimistisch en verrassend genoeg ook spaarzaam. Ze leggen nu al elke maand opzij wat ze denken straks meer aan hypotheek te moeten betalen dan nu aan huur. Ze verwarmen alleen de woonkamer om op stookkosten te besparen en letten verder ook goed op de uitgaven. Mijn schoondochter is de motor achter dit alles, bij mijn zoon leek het vroeger wel of het pijn deed als hij geld in zijn zak had, zo snel werd het uitgegeven. Zij krijgen van mij als kerstkadootje de bespaarkalender van Marieke Henselmans, want die zullen ze goed kunnen gebruiken.

woensdag 1 december 2010

Laatste loonstrookje.

Een paar dagen geleden kreeg ik mijn laatste loonstrookje. Zo heet dat tegenwoordig natuurlijk niet meer, vroeger waren het echte strookjes, nu heten het salarisspecificaties. Toen ik voor het eerst loon kreeg uitbetaald zat het nog in een bruinpapieren zakje, contant. Tja.
Maar goed, mijn laatste loon dus. Ik werd er toch een beetje weemoedig van. Gelukkig was het wel veel, het vakantiegeld dat ik tegoed had werd ook meteen uitbetaald. Voortaan is het dus AOW en pensioen. Met elkaar aardig wat minder, ik vergeet steeds hoeveel. Eind december krijg ik de afkoopsom van mijn kleine ABP pensioentje, dus dan krijg ik ook nog veel binnen. Pas in februari zal ik het echt gaan merken lijkt me zo. In december zet ik mijn blik maar even op oneindig en de portemonnaie open, want het gaat een maand worden met mega uitgaven. De nieuwe keuken, mijn 65ste verjaardag en de kerst met kadootjes. Ik heb me voorgenomen er zoveel mogelijk van te genieten en me niet te druk te maken over wat het allemaal kost, maar soms vliegt het me een beetje aan.

dinsdag 30 november 2010

, De lezeressen'

Ik blijk ineens mee te doen aan de estafette onder lezeressen. Het is de bedoeling om 15 namen van schrijvers en/of dichters op te schrijven in 15 minuten, die je leven beïnvloed hebben en die je dus altijd met je mee draagt. Voor mij zijn het er teveel om op te noemen, want ik ben een veellezer. Gemiddeld twee boeken per week.
Hier is mijn lijstje. Misschien wel een beetje willekeurig, als ik er morgen een maak ziet het er waarschijnlijk weer anders uit.
Kapitein Rob
Old Shatterhand en Witte Veder
Scheepsmaat Woeltje
Charles Dickens
Dostojewski
Tolkien
The Hite report
Hannah Green
Bettie Frieden
Marian French
Scot Cunningham
Marian Green
Voskuil
Dion Fortune
Saramago
Gabriel Carcia Marquez

De eerste waren kinderboeken. Zoals je ziet jongensboeken. Dat komt omdat ik twee oudere broertjes had en boeken schaars waren in die tijd. Het heeft me ongetwijfeld gevormd, want typische meisjesboeken, daar heb ik ook later nooit wat aan gevonden.

Ik kreeg het stokje van Haagje, van Haagje bij de Vlier en geef het graag door aan: Marion, van Anderson Cottage, Johanna, van veelteveel en Frederique van Frederique's Wereld.
Succes en als jullie niet van die lezers zijn geef je het stokje maar door aan een ander!

Thermostaat hoger, energie rekening lager?

Ik las zaterdag een artikeltje in de krant waarin stond dat bij hoge rendementketels, het beter is om de thermostaat 's nachts niet meer dan een paar graden lager te zetten, omdat het opwarmen van de ruimte, als het sterk is afgekoeld, relatief duurder is.
Dit druist in tegen alles wat ik tot nu toe hierover geleerd heb en het voelt daarom ook verkeerd. De deskundige schijnen het hierover ook nog niet met elkaar eens te zijn.
Ik hou van warmte, kou in huis vind ik ongezellig en armoedig en je weet, ik wil wel consuminderen, maar het moet leuk blijven. Jarenlang staat mijn thermostaat overdag als we thuis zijn op 20 graden en 's nachts op 16. Om toch wat te besparen en de nieuwste inzichten in te calculeren ga ik nu overdag naar 19.5 en 's nachts naar 17.5 . Veel zal het niet uitmaken ben ik bang, om echt verschil te merken zal ik mijn houtkacheltje moeten gaan stoken met sprokkelhout van de straten (er is genoeg te vinden in Amsterdam) of in de kou gaan zitten.

maandag 29 november 2010

Tweedehands fiets

Het is bijna een week geleden dat mijn fiets werd gestolen. Ik heb de hoop opgegeven dat ik hem nog terugkrijg. Ik kan echt niet zonder fiets, we hebben ook geen auto. Daarom vandaag op zoek gegaan naar een tweedehands fiets. Ik wilde een hele goedkope, want ik heb helemaal geen zin om deze onverwachte en onverdiende uitgave te doen. Bij de fietsenhandel zijn tweedehands fietsen schrikbarend duur. 125 euro vinden ze goedkoop. Op Marktplaats vond ik een Union fiets aangeboden voor 50. Zonder licht, kettingkast, slot en jasbeschermers. Mijn laatste drie fietsen waren ook van Union en ik vind het fijne fietsen. Maar goed, ik bood 40 en dat werd geaccepteerd. Nu moest ik hem nog thuis zien te krijgen natuurlijk. De jongen bood aan hem op een bepaald punt niet te ver van mijn huis af te leveren. Dat leek me prima. Een paar minuten voor de afgesproken tijd stond ik op de afgesproken plek te vernikkelen van de kou. Ik drentelde wat rond, op de uitkijk naar een damesfiets met een zoekende jongen erop. Het leek wel of ik in een of andere slechte film acteerde en in een geheimzinnige drugsdeal terecht was gekomen. Precies op tijd kwam er een jongen aangefietst waarvan ik aannam dat hij wel degene zou zijn waarop ik wachtte. Ik liep naar hem toe, hij fietste op mij toe, allemaal aarzelend en zo, ik vroeg, heb ik met jou gebeld over een fiets en hij zei ja. Ik reed een proefrondje, best wel oké. Ik betaalde en de fiets was van mij. Ik hoop wel dat ik geen gestolen fiets heb gekocht, maar die durven ze toch niet via Marktplaats te verkopen?

zondag 28 november 2010

Aankopen

Gisteren heb ik op de markt 3 mooie wollen shawls gekocht voor 5 euro. Ziezo, nu kan ik het idee om er zelf een te haken aan de kant schuiven. Er is trouwens iets geks aan de hand. Sinds die avond dat ik door het haken verging van de pijn, ben ik het haakwerk kwijt geraakt. Ik kan het nergens meer vinden.
Verder kocht ik er twee makrelen voor 5 euro, maar daar heb ik spijt van, het vet van een was al wat ranzig geworden. De poes wilde het ook niet, dus dat was niet echt een koopje.
Die middag ook nog naar een Fancy Faire geweest in de kerk tegenover mijn huis. Ze proberen daarmee geld binnen te krijgen voor het herstellen van de glas in lood ramen. In de kerk stonden tafeltjes met de gebruikelijke rommel uitgestald. Ik begon er langs te schuifelen, de hoopvolle blikken van de vrouwen erachter maakte dat ik me ongemakkelijk voelde. Er waren weinig mensen. Algauw daalde er een gedeprimeerde stemming op me neer. Mijn  man was wat achtergebleven, hij houd wel van rond rommelen in tweedehands junk, dus ik liep weer snel naar hem terug. Hij stond door boeken te bladeren en had zowaar al iets van zijn gading gevonden. Iets over de oude Keltische religie, met foto's van oude sites. Het is fascinerend om daar meer over te weten te komen, dus voor een euro waren we goed uit. Aan het eind van de zaal vonden we nog wat oude langspeelplaten uitgestald. Ik vond een heel mooi album met klassieke kerstliedjes, op de klassieke manier uitgevoerd, met bovendien een uitgebreide tekst over de geschiedenis van het kerstlied. Dat kostte ons 2euro 50. We drentelde verder en werden aangeschoten door een vrouw met de vraag of we wilde raden naar het aantal lapjes dat er verwerkt was in een mooie lappendeken die aan de wand hing. Ik raadde 1236, maar ik denk dat ik er erg ver naast zit. Waarschijnlijk zijn het er veel meer, maar ja, het was tenslotte voor het goede doel. De laatste groep voor de torenbeklimming was jammer genoeg al naar boven. Daar hadden we wel aan mee willen doen.
Er begon iemand op een piano te spelen, maar voor ons was het echt tijd om weg te gaan. Thuisgekomen zette ik de kerstplaat op, stak een paar kaarsen aan en raakte op die manier al veel te vroeg een beetje in de kerststemming.

vrijdag 26 november 2010

Haken

Het valt me op dat er op de blogs waar ik geregeld een kijkje neem, door de schrijfsters veel en enthousiast wordt gehandwerkt. In mijn jonge jaren heb ik dat ook veel gedaan. Ik ben zelfs nog in het bezit van een handwerkakte. De laatste 20 jaar ben ik er niet meer mee bezig geweest. Dat wil zeggen, ik heb nog een paar keer een poging gewaagd, want in de kast ligt een half babytruitje, nog op de pennen, bedoeld voor mijn jongste zoon, nu 25, en een half gehaakt popje, een paar jaar geleden begonnen voor mijn toen pasgeboren kleindochter. Nooit afgekomen, ik vond het gewoon niet leuk meer om te doen. \
Een paar dagen geleden vond ik achter in een kast een plastic tas met bollen dikke zwarte wol, waarschijnlijk nog afkomstig uit het huis van mijn moeder. Aangestoken door alle handwerksters hier besloot ik een lekkere grote das voor mezelf te gaan haken, mijn vorige was deze zomer door de motten opgegeten. Ik ben er vol goede moed aan begonnen, haken is als fietsen of zwemmen, eenmaal geleerd vergeet je het niet meer. Moeiteloos produceerde ik een fraaie waaiersteek en ook het omkeren leverde al snel nette rechte kanten op. Maar, na een uurtje kreeg ik last van mijn arm en nog wat later moest ik echt stoppen. De volgende dag leek het beter en ging ik weer een tijdje verder, maar mijn arm ging weer opspelen. Ik legde het haakwerk weg , maar bleef de hele verder avond en nacht erg veel pijn houden. Ik heb vannacht een paar uur opgezeten van de pijn en zelfs een mitella geïmproviseerd van een keukenkleedje om mijn arm rust te geven.
Het gaat nu alweer wat beter, maar hij is nog steeds erg gevoelig. Ook dit handwerk zal waarschijnlijk nog jarenlang onafgemaakt in de kast blijven liggen.

donderdag 25 november 2010

Begrafenis 2

Vandaag dus weer een begrafenis. Om eerlijk te zijn had ik er helemaal geen zin in, maar ik heb mezelf streng toegesproken. Ik weet uit ervaring hoe steunend, troostend en belangrijk het is als er veel familie, vrienden en kennissen bij een begrafenis aanwezig zijn. Daar komt nog bij dat ik bij zo'n gelegenheid ook mijn 6 jaar geleden overleden moeder vertegenwoordig. Ze was de oudste van 10 kinderen en erg belangrijk in de hiërarchie. Ik voel dat zo, maar dat werd ook bevestigd door een paar van mijn oude tantes, die me dat vertelde. Verstek laten gaan was geen optie. Bovendien ben ik zelf achteraf ook blij dat ik erbij geweest ben. Het was een klassieke begrafenis, met eerst een mooie kerkdienst, met de kist in de kerk en daarna de begrafenis op het kerkhof naast de kerk. Dat je naast de kerk in het midden van het dorp begraven kan worden komt hier, in Amsterdam en omgeving niet vaak meer voor. Voor mijn oom, die in het dorp geboren was, er zijn hele leven gewoond heeft en nu daar is overleden moet dat fijn geweest zijn. Het hele dorp was uitgelopen, alle paden van de kleine begraafplaats stonden vol. Bij de koffie met broodjes na afloop werden de familie banden weer aangehaald en heb ik mijn oude tantes beloofd snel eens langs te komen.

woensdag 24 november 2010

Ups and Downs

Gisteren was een dag met ups and downs. Bij de post zat weer een rouwkaart, nu van een oom van me. Ik wist dat hij erg ziek was en ook al 83 jaar, maar toch, twee begrafenissen achterelkaar is wel heftig.
Gelukkig ging ik s'avonds met een vriendin naar de schouwburg, naar 'De Wijze Kater' een blijspel van Heijermans. Dat zou mijn sombere bui wel oplichten. Ze belde me een paar dagen geleden op of ik mee wilde, ze had een gratis kaartje voor me, geweldig natuurlijk. Het was een erg leuke voorstelling, ik heb voluit zitten schateren en achteraf hebben we nog in een cafeetje gezellig een glaasje wijn gedronken.
Tegen twaalven namen we afscheid en liep ik naar mijn fiets. Tenminste, dat dacht ik. Waar had ik hem nu neergezet. Al speurend liep ik langs de honderden fietsen op het Leidseplein en nog een keer en nog een keer. Na 20 minuten gaf ik het op en moest mezelf toegeven dat mijn fiets gestolen was. Het ergste was dat ik ook mijn fietssleuteltjes niet kon vinden, was ik die ook verloren of had ik ze in het slot laten zitten? Hoe het ook zij, de verzekering zou zonder sleutels niet uitkeren. Hij was nog geen jaar oud. Aangeslagen nam ik de laatste tram naar huis.

dinsdag 23 november 2010

December budget

Ik heb geen idee wat ik de afgelopen jaren aan extra uitgaven heb gedaan in december, maar het was best wel veel. Behalve de sint, kerst en oud en nieuw, heb ik ook nog de verjaardagen van mezelf en mijn oudste dochter. Mijn man is een Amerikaan en daarom kon kerst absoluut niet zonder kadeootjes gevierd worden en voor de kinderen kun je sinterklaas natuurlijk niet overslaan. Pas toen ze allemaal de deur uit waren heb ik sinterklaas volledig afgeschaft. Alleen de jongste kleinkinderen krijgen nog een kleinigheidje. Ik denk dat we in december gauw 1000 euro extra uitgaven.
In de toekomst moet dat echt minder, maar het moet wel leuk blijven. Daarom ga ik dit jaar wel op de uitgaven letten, maar stel nog geen budget vast. Ik schrijf alle specifieke uitgaven op zodat ik volgend jaar gegevens heb om een budget op te stellen.
De eerste uitgaven heb ik al gedaan:

2 knutselpakketjes met sinterklaasboten      1,70
5flessen rode wijn                                       20,00
2 ziveren bedeltjes                                      10,00
kerstkaarten                                                  2,50
1velletje kerstzegels                                      6,80

Toch alweer ruim 40 euro en ik ben nog nauwelijks begonnen!

maandag 22 november 2010

Echt eten

Gisteren kwam ik al klikkend van blog naar blog een verwijzing tegen naar Michael Pollan. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar heb ondertussen een van zijn boeken gekocht, 'Echt eten' ,  en uitgelezen (het was niet zo groot).
Hij geeft hierin een handleiding over hoe je gezonder en natuurlijker kan eten, op een makkelijke, luchtige manier.
Ik zal een paar van zijn ,oneliners' citeren die mij aanspraken.
'Voor mijn moeder, die altijd wist dat boter beter voor je is dan margerine'.
'Eet niets wat uw overgrootmoeder niet als voedsel zou herkennen'.
'Drink elke dag een glas rode wijn bij de maaltijd'.
'Eet echt eten. Niet te veel. Vooral planten'.
Ik ben echt enthousiast over hem en ga kijken of ik tweedehands nog een boek van hem kan aanschaffen, of anders via de bibliotheek.

zondag 21 november 2010

Verantwoord eten

Ik probeer te bezuinigen op het huishoudbudget en tegelijkertijd verantwoordt te gaan eten. Dat betekend voor mij minder, biologisch of tenminste scharrelvlees en kip en verantwoorde vis. De volgende stap is dat ik dan ook biologische melk, yoghurt en kaas en eieren moet kopen, anders heeft het geen zin. Wij eten graag vlees en ik heb daar geen moeite mee. Zo zit de natuur in elkaar en als we geen vlees zouden eten zouden er weinig kippen, koeien en varkens bestaan. Ze moeten dan wel een goed leven hebben, anders zouden ze er inderdaad beter gewoon niet kunnen zijn. Ik wil de koeien in de wei, hebben jullie wel eens gezien hoe uitgelaten blij ze daar als ze in het voorjaar voor het eerst naar buiten mogen rondhuppelen? De kippen moeten in het gras kunnen pikken en krabben en de varkens lekker in de modder rondrollen.
Maar goed, er zijn dus tegengestelde belangen, mijn huishoud financiering en het dierenwelzijn. Soms wringt het, als ik weer zo'n super voordelige vlees aanbieding zie en de bio variant 4 of 5 keer duurder. Maar gelukkig, ik kan het dierenleed dat achter dat goedkope vlees zit niet meer weg denken, liever geen vlees dan goedkoop.

zaterdag 20 november 2010

Oude keuken



Ik ben aan het proberen foto's aan mijn blog toe te voegen. Het was nog een heel gedoe, want ik kon het aansluitkabeltje niet vinden waarmee het fototoestel met de computer moest worden verbonden. Uiteindelijk toch gevonden, keurig weggestopt in een enveloppe.
Hier zijn er twee van mijn keuken zoals hij nu is. Over een maand hoop ik jullie mijn nieuwe keuken te kunnen laten zien.

kadootje

Vanmorgen toen ik met een slaperig hoofd de krant uit de brievenbus ging halen, vond ik daar een fietsreparatiedoosje. Je weet wel, zo'n rood zwart wit blikken doosje. Ik begreep er niets van, zou een van de buren het per ongeluk in mijn bus hebben gestopt? Het zag er splinternieuw uit. Ik ontdekte dat het dichtgeplakt zat met een sticker waarop twee hoog stond geschreven. Nou dat klopte, wij wonen op twee hoog, dus nam ik aan dat het echt voor ons bedoeld was. Het rammelde niet. Ik scheurde het stickertje los, in het doosje zat een kaartje waarop stond: 'Het zwarte fietsenplan, bonnetje goed voor één keer gratis band plakken'. Er blijkt een nieuwe fietsenmaker in de buurt gekomen te zijn. Wat een leuke reclame. ik zou bijna willen dat ik snel een lekke band krijg.

vrijdag 19 november 2010

Korting

Ik ben niet zakelijk, ergens winst op maken of verkopen lukt me niet en maximaal profijt uit spaargeld proberen te krijgen loopt altijd uit op een fiasco. Aan de andere kant kom ik nooit iets te kort, heb altijd zo'n beetje alles kunnen doen wat ik belangrijk vond en heb geen schulden. Afdingen vind ik vreselijk, zelfs een beetje gênant. In het kader van het consuminderen en omdat het toch echt straks een stuk krapper wordt, vond ik dat ik het aan mezelf verplicht was om het weer eens te proberen. Vanmorgen belde ik naar het Chineesindisch restaurant waar ik met mijn man,de kinderen, kleinkinderen en een paar goede vriendinnen mijn verjaardag ga vieren. Ik zei dat ik wilde reserveren voor 16 personen en of ze ook korting gaven op groepen. Ik werd doorverbonden naar een oudere, duidelijk Chinese mevrouw. Ze reageerde een beetje verontwaardigd. Korting, nee, korting dat deden ze niet. Nee, geen korting. Wel zouden ze als er van iets te weinig was gratis een extra schaal brengen, dat was ook een soort korting, vond ik ook niet?' Overdonderd gaf ik toe, 'Ja, dat is zo, goed reserveert u maar voor 16 personen'. Einde gesprek. Met de telefoon in mijn hand overdacht ik het gesprek, ik had duidelijk weer iets niet goed gedaan. Wie heeft er ooit gehoord dat er niet genoeg was of de porties niet groot genoeg bij de Chinees? Dus dat er iets extra's gebracht zou moeten worden lijkt onwaarschijnlijk. Had ik me weer met een kluitje in het riet laten sturen?

donderdag 18 november 2010

Begrafenis

Aan de late kant haastte ik me op onhandige hakken naar de ingang van het rouwcentrum. Ik zag al niemand meer buiten, was ik nu toch weer te laat? Een vrouw in zwart pakje zag me aankomen, hield de deur voor me open en verzekerde me dat ik niet te laat was, ze zouden bijna beginnen. Als ik wilde kon ik afscheid gaan nemen. Heel wit en klein lag ze er vredig bij. In haar gelaatstrekken kon ik nog duidelijk mijn jonge vriendelijke tante terugvinden. Het greep me meer aan dan ik gedacht had. Vervolgens het weerzien met alle familieleden, veel van hen zie ik alleen maar op begrafenissen, de laatste keer die van mijn moeder, bijna 6 jaar geleden. De man van mijn tante, dik in de negentig, gebroken door het verlies van zijn vrouw waar hij 67 jaar het leven mee had gedeeld. Hun kinderen, de kleinkinderen. Een iets jongere tante in een rolstoel, die mij vroeger altijd kwam helpen verhuizen en nu weer een zus moest missen, de nichten de neven, iedereeen met zijn of haar eigen lieve herinneringen. De dominee hield een korte diens, via het geluidsysteem werden een paar van tantes lievelings gezangen afgespeeld. Er werd niet meegezongen, de jongere generatie kende de teksten niet. Een tante zat naast me in haar rolstoel, ik merkte dat ze zachtjes, aarzelend mee zat te zingen. Ik boog me naar haar over en zong het lied zachtjes in haar oor mee, ze viel meteen uit volle borst in en samen zongen we het tot het einde. Na de begrafenis werd het al gauw weer gezellig. De jongste van de tantes was er niet. Desgevraagd wist eerst niemand waarom ze er niet was. Later hoorde ik dat haar man sinds een paar dagen is opgenomen in een sterfhuis. Bij het weggaan en afscheidnemen hadden we de trieste zekerheid dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voor we elkaar weer zouden zien.

woensdag 17 november 2010

Postbode staking

Gisteren staakten in het hele land de postbodes. Uit gewoonte opende ik toch mijn brievenbus en vond daar een rouwkaart. Ik nam hem mee naar boven en staarde een tijdje naar de dichte enveloppe. Van wie zou hij zijn, misschien van mijn tante? Ik maakte hem open, en ja,tante Corrie was overleden. Ik had haar een paar dagen geleden nog een kaartje gestuurd voor haar 91e verjaardag, de dag waarop ze ook overleden is. Ik zag dat haar tweede naam Hendrika was, net als ik, dat heb ik nooit geweten. De tranen sprongen in mijn ogen. Ze was al een paar jaar dementerende en 91, dus wat je dan zegt is dat het goed is, maar ik dacht terug aan de logeerpartijtjes die ik als kind altijd bij haar had en haar zachte vriendelijke karakter. Bovendien was ze een nog levende link met mijn bijna 6 jaar geleden overleden moeder. Wat vreemd is, is dat ik de afgelopen week twee keer gedroomd heb dat mijn moeder op sterven lag en ik er naartoe moest. Morgen is de begrafenis, ik ben blij dat de postbodes wel rouwkaarten bezorgden.

dinsdag 16 november 2010

Herfstblues

Gisteren: Na een aantal winderige of miezerige dagen belooft het vandaag aardig weer te worden. Ik vind dat ik er op uit moet trekken. Ik heb weinig energie en spierpijn in mijn armen en benen, maar weersta de verleiding om met een boekje op de bank te kruipen. In een rustig tempo fiets ik naar het Amsterdamse Bos. Ik zie rottende bladeren, sompig gras, kale takken en een waterig zonnetje dat tussen de wolken door probeert te schijnen. Hoe het ook zijn best doet, warmte geeft het niet meer. De natuur maakt een armoedige indruk. Bij de pannenkoekenboerderij zet ik mijn fiets neer. Ik zie dat ze al voor de winter gesloten zijn. Ik begin daar meestal aan mijn natuurwandeling en drink wat op het terras voor ik weer naar huis fiets. Zitten op het terras is er voorlopig niet meer bij. Ik loop over het drassige pad en probeer me open te stellen voor mijn omgeving. Jammer genoeg ligt de aanvliegroute voor Schiphol vandaag vlakbij, aan mijn rechterkant, en de opstijgbaan hoor en zie ik aan mijn linkerzijde. Dat gaat zo niet, ik besluit om mijn druilerige stemming achter me te laten. Er is toch ook veel moois. Ik blok het vliegtuiglawaai naar de achtergrond en kijk in het rond. De brede sloot naast het pad ligt er spiegelglad bij, het water zo helder dat ik tot de bodem kan kijken. Een paar welgedane meerkoeten drijven tevreden wat rond. Ze hebben geen idee van de barre winter die ze nog te wachten staat. Hoog boven me, in de boom krassen een paar kraaien, even later zie ik en ekster en een Vlaamse gaai Dan hoor ik het zilverige getwinkel van een aantal kool en pimpelmeesjes. Die heb ik een tijd niet gezien. Brengen ze de zomer door in noordelijker streken? Ik zal het thuis eens op gaan zoeken. Ik zie hun opvallende kleurtjes tussen de rietstengels en in de elzenbosjes, waar ze druk rondpikken om iets, voor mij onzichtbaar, eetbaars te vinden. Het valt me op dat het ontbladeren van de bomen een langdurig en langzaam proces is en elke boom daar anders mee om gaat. De Linde is nu kaal, maar hield het langst wat bladeren vast aan de onderste takken. De hoge populieren waren al helemaal kaal, maar hadden nog wat bladeren in de top. De elzen en wilgenbosjes lijken nog wel volop in het blad te staan. Ook de Beuk houdt nog vast aan zijn bladeren. Het groen op de grond blijft nog door sappelen, met hier en daar een verdwaalt bloemetje, maar de sjeu is er af. Ik maak de hele tijd vergelijkingen met de herfst van een mensenleven en begin me weer in mijn hoofd terug te trekken. Thuisgekomen schrijf ik mijn stukje en installeer mij alsnog met een boekje op de bank.

maandag 15 november 2010

Schoonheidsbehandeling

Het leek me een goed idee om voor de december drukte een bezoek te brengen aan de schoonheidspecialiste voor een gezichtbehandeling en het epileren van mijn wenkbrauwen en waxen van mijn bovenlip. Nu ik wat ouder word is mijn haargroei op sommige plaatsen aan het wildgroeien en wordt het op andere plaatsen zichtbaar dunner. Al een paar jaar ga ik voor zo'n behandeling naar een opleidingsinstituut. Voor een paar euro word je daar behandeld door een student, onder begeleiding van een docent. Ik heb daar goede ervaringen mee, alleen gingen ze op een keer ineens mijn wenkbrauwen bijknippen, iets wat ik absoluut niet wil, maar er was al ingeknipt voor ik er erg in had en toen moest het wel afgemaakt worden. Nou ja,ik belde dus, maar kreeg te horen dat ze hun vestiging in Amsterdam gesloten hadden. Er is er nog wel een in Utrecht, vlakbij het station. Ik vind dat te ver, maar voor iemand die in Utrecht woont is het een aanrader.

zondag 14 november 2010

Huishoudboekje

Het is nu acht weken geleden dat ik begonnen ben al mijn uitgaven op te schrijven en vanmorgen heb ik eens even bekeken hoe ik er voor sta. Ik heb gemiddeld 74 euro per week uitgegeven aan huishoudgeld. Dat is voor twee personen nog steeds royaal merk ik en het zou nog wel een heel stuk minder kunnen. Aan bier, wijn en port geef ik toch nog wel ongeveer 15 euro per week uit,zonder dat zou ik het dus van 60 euro per week kunnen doen. Ondertussen eten en drinken we er nog steeds heel royaal van. Waar ik wel op bezuinig is vooral frisdrank, zoutjes, nootjes, snacks, koek en snoep. Frisdrank koop ik helemaal niet meer en in plaats van cashewnoten koop ik zoute pinda's. Ook aan schoonmaakmiddelen geef ik minder uit. Ik koop de goedkoopste merken en vul ze steeds aan met water (een tip die ik hier ergens gelezen heb, ik weet niet meer waar). Mijn man is goedkoper bier gaan drinken en ik de goedkoopste port. Mijn kleedgeld had ik op 100 euro per maand begroot. Nu, na bijna twee maanden, heb ik pas 87,75 uitgegeven. Hiervoor heb ik panty's en maillots en drie broeken voor de winter gekocht. Ik laat toch die 100 nog even staan, want voor schoenen en jassen moet je geld reserveren. Of zou 75 genoeg zijn? Mijn zakgeld, ook 100 per maand, gaat wel op en zelfs veel meer dan dat. Eigenlijk is dat de meest schokkende ervaring bij het consuminderen. Ik geef veel geld uit aan dure activiteiten. In totaal heb ik aan zakgeld 343 euro uitgegeven in twee maanden. Hiervan ben ik onder anderen twee keer uit eten geweest en heb ik met een stel vriendinnen een High Tea genuttigd. Ik heb een dag vol spirituele workshops bezocht, mijn eigen bijdrage aan homeopathie betaald, een paar kadootjes gekocht en een boek. Als het moet zou ik op zakgeld flink kunnen bezuinigen, maar ik geniet wel erg van al die activiteiten en zolang mijn zakgeld wordt aan gevuld door mijn oppasbaantje ga ik hier nog niet op bezuinigen. Trouwens, als ik bij de begrootte 200 het oppas geld, 125, optel,325, kom ik dicht bij wat ik aan zakgeld uitgegeven heb, dus dat valt weer mee. Mijn streven is om het huishoudgeld terug te brengen naar 70 euro, het moet tenslotte wel leuk blijven, maar komende maand met alle feestdagen zal dat niet mee vallen. Ik neem me voor om elke week alvast iets extra's in huis te halen voor mijn verjaardag en mijn taarten zelf te bakken. Misschien een beetje saai stukje, maar het helpt mij om gefocust te blijven op waar ik mee bezig ben en inzicht te krijgen in mijn uitgave patroon.

zaterdag 13 november 2010

Consuminder voordeel

Dat onze kat nu buiten rondloopt heeft on-beoogde consuminder voordelen. De benedenbuurvrouw heeft namelijk haar voortuin veranderd in een gigantische kattebak, gevuld met het zachtste zand. Voor mijn kat is het een hemel op aarde, soms is hij wel 10 minuten fanatiek aan het graven en vliegt het zand in het rond. Je kunt je voorstellen dat hij geen interesse meer heeft voor zijn kattebak bij ons op het balkon, die hebben we al weken niet meer hoeven verschonen, wat al snel een paar euro per week voordeel oplevert. Nadeel is dat ik elk ogenblik verwacht boos aangesproken te worden door de buurvrouw, die waarschijnlijk niet zo blij is met de bezoekjes van mijn kat. Nog een nadeel is dat we nu wel 10 keer per dag de trappen op en neer moeten om de kat naar buiten of binnen te laten. Hij heeft geen rust meer in zijn kont en wil als hij binnen is al snel weer naar buiten. Voordeel is dat al dat trappen klimmen ons de nodige lichaambeweging oplevert, waardoor we niet naar de sportschool hoeven, (niet dat ik daar ooit geweest ben), wat ook een enorme besparing oplevert.

vrijdag 12 november 2010

Zwarte kat

Gisteren... Koud en guur. De regen striemt tegen de ramen, de golven in het kanaal voor mijn huis haasten zich naar een onbekende bestemming. De top van de conifeer naast mijn huis zwiept tijdens een windvlaag vervaarlijk door en biedt mij zicht op de boom erachter. In die boom zie ik bijna op ooghoogte (2hoog) onze zwarte kat zich aan een tak vastklampen. Waarschijnlijk heeft de oude buurkat hem weer de boom ingejaagd. Sinds onze Mori een paar weken geleden ook vrij buiten rond loopt, voeren ze een verwoede territorium strijd. Vooralsnog lijkt de buurkat te winnen. Ik vraag mijn man onze kat te gaan redden, maar hij vindt dat ze het samen uit moeten vechten. Een half uurtje later gaat hij toch naar beneden en komt met een ongehavende kat weer boven, van de buurkat was geen spoor meer te bekennen .

donderdag 11 november 2010

Planten als geneesmiddel

Een aantal jaren geleden raakte ik geïnteresseerd in de geneeskrachtige werking van kruiden en planten. Gisteren zat ik een boekje hierover door te lezen en kwam een stukje tegen waar ik echt verbaast over was. Verbaast over de inhoud en over hoe toevallig het was dat ik dit nu net tegen moest komen.
Een tijdje terug schreef ik een stukje over de giftige paddestoel die op een champignon lijkt, de groene knolamaniet. In het kruidenboekje ging het over de Mariadistel.

Ik heb het plaatjes of foto's plaatsen op dit blog nog niet onder de knie, anders zou ik er wel een paar mooie afbeeldingen van laten zien. Tot nu toe heb ik niet de drang gehad om plaatjes te plaatsen.Ik schrijf.

Maar goed, nu komt het, ik citeer, 'de Mariadistel heeft via de lever een beschermende en helende werking tegen verschillende vormen van vergiftiging, zelfs tegen de dodelijke vergiftiging van de groene knolamaniet'.
MITS VAN TEVOREN INGENOMEN!!!

Dus: Als je van plan bent een lekker maaltje met de groene knolamoniet te maken, neem dan eerst een extract van de Mariadistel in.

dinsdag 9 november 2010

Eco wasbal

Soms moet je investeren om te kunnen besparen, maar het stuit me wel tegen de borst. Het lijkt de omgekeerde wereld.
Zo kreeg ik vanmorgen de Blokker folder binnen. Ik ben één van die mensen die folders doorkijken heerlijk vind, hoe dikker de stapel hoe liever het me is. In bijna elke folder kom ik wel iets tegen waarvan ik denk dat het handig is, voordelig, of dat ik het goed kan gebruiken. Gelukkig vergeet ik dat vervolgens meestal weer. In deze folder stond de Ecowasbal aangeboden, van 28 nu voor 25 euro. Als je deze bal in de wasmachine stopt heb je bij het wassen bijna geen wasmiddel nodig is de claim. Wetenschappelijk getest zeggen ze. Je bespaart dan 240 euro bij 1000 (!) wasbeurten en bovendien is het beter voor het milieu. Ik vind 25 euro nog weer een hoop geld, misschien bevalt het toch wel niet en dan zit je met dat ding. Aan de andere kant, misschien werkt het wel heel goed en plezierig en dan laat ik een kans om milieubesparend en uitgaven beperkend bezig te zijn liggen. Tja.

zondag 7 november 2010

Veiling

Gisteravond die verf in mijn haar gedaan. Het gaf een sterke ammoniak lucht af die op mijn keel sloeg, maar de kleur is goed geworden en het grijze haar is mooi gedekt. Ik weet niet of ik definitief op dat merk overstap, het voelde toch wat armoedig.
Ik moest het gisteravond wel doen, omdat we vandaag naar een groot sociaal gebeuren gingen. Eén van mijn zoons heeft samen met een paar anderen een aantal jaren geleden een hulpproject opgezet in Peru. Zij bieden hiermee hulp en ondersteuning aan goed presterende arme jongeren om door te kunnen studeren. Zij betalen dan bijvoorbeeld het college geld. Zij zoeken hiervoor natuurlijk zoveel mogelijk sponsors, maar houden ook een aantal malen per jaar een activiteit waarmee ze geld hopen in te zamelen. Deze keer kon je intekenen voor een lunch bij Jamie Olivers restaurant. Er was een peruaanse dansgroep, een kinderprogramma, een quiz en een veiling van door sponsers beschikbaar gestelde goederen en diensten, variërend van een weekeinde in Schotland en daar rondvliegen, tot tuinplanten. De bijeenkomst werd verder opgeluisterd door de ambassadeur van Peru.
Het publiek bij die activiteiten zit meestal goed bij kas ik wil wel graag het project van mijn zoon ondersteunen, maar heb eigenlijk niet het geld om op de meeste dingen mee te bieden. Er lag wel een prachtige Alpaca, met de hand in kantsteek gehaakte shawl, waarvan ik hoopte dat die wel binnen mijn bereik viel. Ik besloot tot 50 euro te bieden. Ik had net gisteren met baby sitten 50 euro verdient en dit leek mij een goede bestemming. Het bieden begon bij 30, het openingsbod was voor mij, maar daar bleef het bij. De shawl bracht 80 euro op. Fijn voor het project natuurlijk, jammer voor mij.

zaterdag 6 november 2010

Goedkope haarverf

Ik heb het echt gedaan, bij de Action goedkope haarverf gekocht van 1,19 euro. Bij het schap heb ik nog even geaarzeld, de naam, Holiday, en de felrose kleur van het pakje boezemde me niet veel vertrouwen in. Als ik mijn haar er nu maar niet mee ga verpesten. Het wordt toch al dunner. Maar hup, als je het niet probeert weet je nooit of je ook voor een tientje minder je haar kan kleuren. Er stond nog net één pakje Golden Chestnut dat in mijn mandje belandde. Bij de kassa rekende ik 12,60 af, ongeveer het bedrag dat ik normaal aan haarverf uitgeef. Dat kwam omdat ik ook nog twee sinterklaas knutselboten voor de kleinkinderen, een broodmandje, een toiletrolhouder en vier prachtige kerstballen in mijn mandje had laten glijden.
Ik kreeg een beetje een ongemakkelijk gevoel. Heb ik nou wel of niet geconsuminderd?

vrijdag 5 november 2010

Telefoontjes

Gisteren kreeg ik drie belangrijke telefoontjes.
De eerste was van mijn supervisant, om een afspraak te maken voor het eerste gesprek. Dat wordt a.s. dinsdag. Leuk, om met een nieuw persoon een traject in te gaan. De extra verdienste is natuurlijk ook welkom.
Het tweede was van de keuken meneer. Mijn keuken wordt nu de week voor de kerst geplaatst. Oei, dat is wel een heel ongemakkelijke tijd. Kerst is bij ons een groot en traditioneel gebeuren, met een 5 gangen kerstdiner met tafelzilver, kerstservies en organza tafellakens. Het hele huis wordt uitgebreid versiert, overal lichtjes. Sommige van mijn vriendinnen en kinderen vinden het kitsch, maar kerst hoeft van mij niet design en spaarzaam.
Dat mijn man een Amerikaan is heeft natuurlijk ook invloed gehad op de ontwikkeling van onze kersttradities.
Ik vond dat ik niet kon zeggen dat het plaatsen niet uit kwam, het was al een keer door mijn toedoen verzet omdat er een ander blad besteld moest worden. Nu maar hopen dat er niets mis gaat en ik in ieder geval een werkbare keuken heb met de kerst.
Daarna kreeg ik nog een telefoontje. Het ziekenhuis. Ik sta daar op de wachtlijst voor een staaroperatie. Ze hadden me op de lijst gezet voor 27 december. Ik wacht al een aantal maanden en wil het graag achter de rug hebben. Als ik nee zeg, wie weet hoe lang het dan weer gaat duren. Dus zei ik ja.
Enigszins overdonderd ging ik in mijn hoofd aan de gang met de planning en aanpassingen voor december. Ik kreeg het er benauwd van. Mijn verjaardag, een nieuwe keuken, kerst, de operatie. Al dat verbouwingsstof dat nog in mijn huis rond zou hangen kon toch ook niet goed zijn voor mijn oog? In bed bleef het door mijn hoofd spoken en ineens nam ik een besluit. Die operatie kon gewoon niet doorgaan. Opgelucht viel ik in slaap. Vanmorgen heb ik meteen het ziekenhuis gebeld, het was geen probleem. Ik sta nu op de lijst voor de volgende maand. Soms kan iets wat een probleem lijkt makkelijk opgelost worden.

donderdag 4 november 2010

65 jaar

Over een maand wordt ik 65. Ik vind dit schokkend, bijna beangstigend. Dertig worden vond ik fijn, eindelijk echt volwassen, 40 worden prima, ik had nog een baby'tje en was heel druk met hem, werk en studie. Geen tijd om te bedenken dat ik niet jong meer zou zijn. Met 50 was ik net met mijn werk een nieuwe carrière richting ingeslagen en bezig dat waar te maken, met 60 kreeg ik het eindelijk wat rustiger en genoot daar met volle teugen van, maar 65.., daar krijg ik toch vervelende visioenen bij. Hoor ik nu voortaan bij het grijze legioen waar de jongere medemens zich bij voorkeur niet en zo nodig neerbuigend over uitlaat? Gaat nu de al jaren naderbij sluipende aftakeling
in versneld tempo doorzetten? Mijn geheugen begint hiaten te vertonen, begin ik soms al dement te worden? Financieel wordt het zeker allemaal wat minder. Ik ga straks maar hééél goedkope haarverf halen van 1.19 euro bij de Action. En nu maar hopen dat die mijn grijze haren dekt.

woensdag 3 november 2010

Geld

Als je krap in je geld zit kun je twee dingen doen, minder uitgeven of zorgen dat er meer binnenkomt. Dat laatste is natuurlijk niet altijd mogelijk, maar zelf kreeg ik die gelegenheid wel. Ik werd gebeld door een oud-collega die vroeg of ik een supervisie klus wilde doen. Helemaal blij en enthousiast heb ik ja gezegd. Bovendien ben ik weer aan het oppassen geslagen. Daar was ik een half jaar geleden mee gestopt omdat het niet zo goed ging met mijn gezondheid, maar nu heb ik het weer opgepakt. Dat oppas geld is leuk geld. Ik krijg dat aan het eind van de avond contant uitbetaald, waardoor ik het kindelijke gevoel krijg extra zakgeld te ontvangen. Dat geld hoeft dan niet verantwoord besteed te worden maar mag gebruikt worden voor frivoliteiten. En dat is leuk.

dinsdag 2 november 2010

Gratis

De Lindeboom voor mijn huis heeft de laatste paar dagen een behoorlijk kale kruin gekregen. Zijn gele bladeren zijn naar beneden gedwarreld en liggen nu in een wijde kring om hem heen in het natte gras. In de zwarte takken tekenen zich de silhouetten van een paar houtduiven af. Met opgezette veren zitten ze te bibberen en vragen zich af wat er gebeurt is.
Ik kan me intens verbonden voelen met de natuur en de kringloop van de seizoenen. Ik geniet er enorm van en een wandeling door bossen of duinen is een van mijn grootste genoegens. Mooi woord, genoegens, er zit in dat het genoeg is, meer heb je niet nodig om tot jezelf te komen en te genieten. Zelfs een wandeling door het park of in de buurt kan je zelfs in Amsterdam een natuurbelevenis opleveren. En het is helemaal gratis.

maandag 1 november 2010

Vakantie

Het gaat mij het hele leven al minder om dingen hebben dan om dingen doen. Ik ben niet erg materialistisch en ben niet erg gesteld op winkelen. Bezuinigen op niet noodzakelijke uitgaven leek mij dus niet zo moeilijk en op verre vakanties hoefde ik ook zo nodig niet meer.De praktijk is weerbarstiger. Ik heb sinds ik met bezuinigen begon een nieuwe keuken gekocht, veel geld uitgegeven aan een homeopaat, een dure workshop gevolgd op esoterisch gebied en nu heb ik toch zo'n mooie vakantie aanbieding gezien!
Een 9 daagse reis naar Avalon, Cornwall, Dartmoor, Avebury en Wales, met een bezoek aan de vele heilige plekken uit de oudheid aldaar. Al jaren speelt een trip zoals dit door mijn hoofd, maar ik zag nooit een geschikt aanbod. Wat nu gedaan? Ik krijg het beangstigende gevoel dat ik in plaats van te bezuinigen met een sneltreinvaart het voor mijn pensioen gespaarde geld aan het opmaken ben. Op is op en na mij de zondvloed? of zal ik mijn geld nog wel eens harder nodig hebben?

zaterdag 30 oktober 2010

Paddestoelen

Ik weet niet of het echt zo is, maar volgens mij komen er hoe langer hoe meer paddestoelen voor in Nederland, dit jaar meer dan ooit. Ik ben opgevoed met een heilig ontzag voor paddestoelen, zelfs de geringste aanraking zou je de dood kunnen kosten of op zijn minst vreselijke ziekte met helse pijnen. Ik moet toegeven dat ik deze opstelling ook aan mijn kinderen heb doorgegeven.
In de loop van de jaren ben ik de betrekkelijkheid van deze zienswijze gaan inzien en heb ik er af en toe, met behulp van een gidsje, wel eens een paar geplukt. Gebakken met een uitje en knoflook en wat room erdoor, was het een spannend hapje waar een zweem van verbod en zonde omheen beef hangen.
Het vergiftigingsgevaar was volgens mij sterk overdreven, ik had nog nooit gehoord dat iemand vergiftigd was door het eten van paddestoelen, laat staan eraan overleden. Tot ik een paar weken geleden een artikel aantrof over paddestoelen. Een paar weken geleden stierf er een man na het eten van een groene knolamaniet en een paar jaar geleden een vrouw na het eten van dezelfde paddestoel, die erg schijnt te lijken op een champignon.
Ik schrok ervan, hoe goed het ook past in het natuurlijk leven, terug naar de natuur, en de consuminder ideologie, mijn paddestoelen koop ik voortaan maar weer gewoon in de supermarkt.

vrijdag 29 oktober 2010

Motivatie

Ik bezoek de laatste tijd geregeld allerlei bezuinigings- en aanverwante sites. Daar ben erachter gekomen dat de motivatie om weinig geld uit te geven heel verschillend kan zijn. Voor de één is het noodzaak, voor de ander wordt het ingegeven door milieu overwegingen, weer een ander heeft een sterke morele afkeer van overvloed en overconsumptie (bestond ook al voor er sprake was van milieu belangen)en tenslotte, alhoewel vaak moeilijker te traceren, want vaak verpakt in een van de andere motivaties, is er ook de persoon die gewoon vrekkig van aard is, gierig.
Dat laatste wordt in het algemeen, zeker ook door mij, als negatief gezien.
Gierig, vrekkig, is voor mij het vergaren, oppotten en vasthouden van zoveel mogelijk geld en een afkeer om het uit te geven, te delen, weg te geven.
Ik merk wel dat geld besparen een verslavende werking kan hebben. Elke week dat het mij lukt om met het vastgestelde, lagere bedrag aan huishoudgeld rond te komen, betrap ik me erop te bedenken hoe het misschien nog lager zou kunnen. Het geld dat ik bespaar stop ik in een apart kistje, dat ik geregeld te voorschijn haal om te tellen hoeveel ik al heb. Aan de andere kant vliegt het geld hier,aan allerlei dingen die niet direct met het eerste levensonderhoud te maken hebben, nog steeds met bakken de deur uit.

donderdag 28 oktober 2010

Slapeloze nachten

Na een paar slapeloze nachten en veel overleg met mijn man (je moet nemen waar jij je goed bij voelt) en de keukenverkoper (als ik u was zou ik het niet doen) heb ik besloten het kunststof blad van mijn bestelde keuken te vervangen door een granieten blad. Een prachtige donkere graniet soort waarin minuscule sterretjes fonkelen. Het gevolg daarvan is dat mijn eens zo voordelige nieuwe keuken nu niet meer zo voordelig is en bovendien pas begin volgend jaar geplaatst kan worden.
Het dilemma was natuurlijk of ik mijn spaargeld straks niet veel harder voor iets anders nodig zal hebben (mijn man: dat zal best, maar dan komt er ook wel weer een oplossing) en de vraag waarom ik niet tevreden ben met het blad wat erop zit. Het antwoord op die vraag is dat dat blad gewoon niet bij mij past. Ik zou het nooit hebben uitgekozen en om nu 20 jaar tegen iets aan te kijken waar je niet helemaal blij van wordt is een gemiste kans.
Nou ja, een beetje rommelig stukje vandaag, maar zo voel ik me ook.

woensdag 27 oktober 2010

Gratis suiker en nieuwe schoenen

In de krant zag ik een aanbieding voor een pak gratis rietsuiker. Ik scheurde de advertentie uit en nam daarna een schoenenfolder ter hand, die bij de krant in de brievenbus had gelegen. Mijn favoriete schoenenfolder, met mooie en leuke schoenen in verschillende breedte maten. Ik heb lastige, brede voeten, dus dit bedrijf is voor mij een uitkomst. Goedkoop zijn die schoenen niet. Er stonden een paar beeldige veterlaarsjes in en had ik niet dringend een paar nieuwe laarsjes nodig voor de winter, één paar nieuwe schoenen in een seizoen moet toch mogelijk zijn? Maar nodig, is dat echt wel zo? Ik heb een paar hoge bruine en zwarte laarzen, een paar lage zwarte en een paar lage rode. Nee, laarzen heb ik niet nodig en kopen we voorlopig dus niet. In plaats daarvan ga ik naar de winkel een pak gratis rietsuiker halen om de teleurstelling te verzoeten.

dinsdag 26 oktober 2010

Potje jam

Gisteren ben ik bij een goede, veel jongere, vriendin gaan eten. We doen dat een paar keer per jaar, om en om, bij de een of de ander. Zij eet bij mij bloemkool met een sausje, want dat maakt ze nooit zelf, haar man houdt er niet van, en zij maakt voor mij een uitgebreide salade, iets met vis of iets anders. We drinken er een flesje wijn bij en praten non-stop zo'n vijf uur achter elkaar.Ontzettend gezellig.
Meestal neem ik bloemen of een fles wijn mee, maar deze keer wilde ik in het kader van mijn nieuwe levensstijl een potje van mijn zelfgemaakte vlierbessenjam voor haar meenemen. Ik voelde me daar eerlijk gezegd wel een beetje opgelaten door, misschien zou ze het wel heel tuttig vinden? Bovendien, maakte ik mezelf er zo niet erg goedkoop vanaf?
Een beetje lacherig overhandigde ik haar het mooi ingepakte potje met de opmerking dat ze me niet mocht gaan uitlachen, waar ze vervolgens meteen mee begon. Gelukkig, ze was er zo te zien oprecht blij mee, daar had ik me dus niet druk over hoeven maken.

maandag 25 oktober 2010

Goedkope kip

Verleden week had ik een voordeeltje. Appie had scharrelkip in de bonus, waardoor een mooie dikke kip van 11 euro voor 7 euro verkocht werd. Er lag er nog maar één en die was 35% afgeprijsd. Op die manier had ik dus een erg voordelige heel goede, heel lekkere, kip. We hebben er twee dagen van gegeten en er was nog genoeg over voor een kip-kerrie salade voor op brood. Bovendien heb van de botten de de vellen ook nog een flinke pan kippensoep gekookt. Met wat prei, een winterwortel (heb ik nog onderin de koelkast liggen), een handvol gebroken spaghetti en peterselie van het balkon, wordt dat voor vanavond, samen met versgebakken volkorenbrood, ook weer een gezonde, lekkere en goedkope maaltijd. Daarna heb ik waarschijnlijk wel weer voor een tijdje letterlijk en figuurlijk mijn buik vol van kip.

zondag 24 oktober 2010

Minder geld

Minder geld uitgeven voor de dagelijkse boodschappen lukt me wel, alhoewel ik soms dat pak garnaaltjes wil pakken of dat doosje frambozen. We eten er nog steeds erg goed van. Ik geef nu gemiddeld 70 euro per week uit aan het huishouden met twee personen.
Waar ik wel tegen aan loop is dat ik geen rekening heb gehouden met bepaalde medische kosten zoals de eigen bijdrage voor het bezoek aan de tandarts of homeopaat, de homeopatische middeltjes die mij zijn aangeraden en andere drogisterij zaken. Daar ben ik al gauw 20-30 euro aan kwijt. Dat kan niet uit de huishoudpot, ook niet van zakgeld, er moet een pot komen voor gezondheid of iets dergelijks. Maar, hoe je het ook wendt of keert, het moet wel betaald worden, daar had ik met mijn begroting geen rekening mee gehouden.
Ik aarzel ook heel erg of ik me die dure cursus die ik wilde gaan doen wel kan veroorloven. Minder geld hebben heeft echt wel tamelijk vervelende gevolgen.

vrijdag 22 oktober 2010

Homeopaat

Gisteren ben ik voor een eerste bezoek naar een klassiek homeopaat gegaan. Ik ben al jaren niet tevreden over mijn huisarts en de reguliere geneeskunst en heb eindelijk de stap genomen om eens iets anders te proberen. Ik ben het laatste jaar steeds moe, weinig energie en val als ik even rustig zit in slaap. Mijn huisarts heeft hier geen antwoord op en stuurde me na 7 minuten weg met een extra pilletje tegen de te hoge bloeddruk. De homeopaat luisterde anderhalf uur naar me en schreef me toen vier kleine korreltjes van het een of ander voor. Ik liet de eerste al meteen met mijn dikke stijve vingers op de grond vallen, waarna ik op mijn knieën en bijgelicht door een bureaulamp rondkroop en me afvroeg waar ik aan begonnen was.Ik mag in ieder geval de dag na inname geen koffie drinken en moet mijn tanden poetsen met tandpaste waar geen menthol of pepermunt in zit. Bovendien kunnen de klachten de eerste dagen verergeren.
Ik denk dat ik maar weer naar bed ga.

donderdag 21 oktober 2010

Brood

Sinds een maand bak ik zelf ons dagelijks brood. Op de een of andere manier krijg ik geen mooie halfronde bovenkant, maar blijft het plat of een beetje ingezakt. In de gebruiksaanwijzing staat dat ik dan mogelijk teveel of te weinig water gebruik. Tja.
Meer water maakte de situatie er niet beter op, minder water heeft nog geen positief effect opgeleverd. Gisteravond heb ik er echt flink minder water ingedaan, 50cc. Het rook heerlijk naar versgebakken brood toen ik vanmorgen opstond, maar toen ik het brood uit de bbm haalde was ik erg teleurgesteld. Het leek nog het meest op een ineengepakte verzameling schapenkeutels.
Ik ben meteen weer een nieuwe gaan bakken, met de normale hoeveelheid water, maar, hoe krijg ik nou toch zo'n mooie ronde bovenkant?

woensdag 20 oktober 2010

Vreemde mailtjes

Als reactie op mijn advertentie op Marktplaats heb ik een paar vreemde en onduidelijke mailtjes gekregen van nik, jo en Frank. De een wil dat ik achterop de koelkast ga kijken wat het serienummer is, maar daar begin ik maar niet aan, de ander wil hem meteen op komen halen en de laatste mail is in erg slecht nederlands geschreven. Mijn man denkt dat het handelaren zijn, waar natuurlijk niets mis mee is, maar ik geef hem lievewr weg aan een particulier, dus ik wacht nog even met reageren.

dinsdag 19 oktober 2010

Gratis koelkast

Ik heb net mijn dubbeldeurs koelkast op Markt plaats gezet om gratis af te halen op 8 november. Zondagavond 7 November mag ook. Ik woon in Amsterdam. Ik laat het jullie ook even weten want misschien kan ik er hier wel iemand een plezier mee doen.Bij het grof vuil zetten vind ik ook een beetje zonde, want hij doet het nog goed.

Drie werelden

Ik kwam laatst in de krant een bericht tegen over het milieu. Ik vond het wel schokkend. Als alle wereldburgers evenveel zouden consumeren als de Nederlanders, hebben we 3,4 aarbollen nodig. We behoren tot de top 15 van de meest consumerende landen ter wereld. Dat had ik niet gedacht, tenslotte fietsen we ons suf door weer en wind, zetten de verwarming een graadje lager en zijn een spaarzaam en zuinig volkje. Tenminste, dat dacht ik. Mijn motivatie om te gaan consuminderen was niet ingegeven door milieu overwegingen maar omdat het over een paar maanden gewoon zal moeten. Mijn besluit om biologisch vlees te eten komt voort uit mijn overtuiging dat dieren goed behandelt moeten worden en recht hebben op een dierwaardig bestaan. Maar echt, ik vind het immoreel om zoveel te gebruiken dat we aan één aarde niet genoeg hebben en dat geeft me extra motivatie om me in te spannen om met minder toe te kunnen.

maandag 18 oktober 2010

Opruimen

Ik ben al een half jaar gestaag aan het opruimen.Het heeft met de leeftijd te maken denk ik. Een nieuwe periode breekt aan, alle ballast van het verleden moet opgeruimd worden.Mijn kinderen zijn er niet zo blij mee. De zolder stond voor driekwart vol met hun oude spullen. Het lukte niet om ze zelfstandig aan het uitzoeken te krijgen, dus elke keer als ze op bezoek kwamen haalde ik een doos naar beneden om gezamenlijk te besluiten of iets weg kon, of ze het mee wilde nemen of dat ik het toch nog even wilde bewaren. Wat weg kon ging naar de weggeef tafel of naar de kleinkinderen, ze waren erg selectief in wat ze mee wilden nemen, sommige dingen werden weggegooid en veel ging toch weer 'tijdelijk' naar zolder.

Opruimen in samenhang met consuminderen heeft iets tegenstrijdig. Je bewaart spullen onder andere omdat je denkt dat ze later misschien nog eens van pas komen en je dan geen nieuwe hoeft te kopen. Aan de andere kant,soms vergeet je gewoon dat je iets nog ergens heb liggen of anders wel waar. Bovendien ben ik nu zo gericht op minder spullen hebben, dat ik ook erg aarzel voor ik iets nieuws aanschaf.

Ik heb dus net twee zakken vol kleren in de Leger des heils container gegooid, ook al dacht ik tijdens het uitzoeken dingen als 'dit is een leuk stofje voor een kinderjurkje, poppekleertje, bekleding poppewieg, misschien val ik toch nog eens veel af' enzovoort. Het enige wat ik ervan bewaard heb is twee wit batisten bloesjes, van die stof ga ik zakjes maken die ik vul met de lavendelzaadjes die ik afgelopen zomer geplukt heb. Dat zijn dan leuke kadootjes om aan de mensen om me heen te geven.

zondag 17 oktober 2010

Ruiltafel

Als ik naar de Dirk loop kom ik langs een aantal schattige oude huisjes. Voor het laatste staat een bankje en een tafel waar af en toe een aantal kledingstukken op uitgesteld lagen. Eerst dacht ik dat ze lagen te drogen maar af en toe lag er ook een speelgoedje of iets huishoudelijks bij.Ineens werd het me duidelijk, de artikelen die er lagen waren om mee te nemen.Tenminste, dat dacht ik. Wel vreemd dat er geen bordje of iets dergelijks bijstond. Na verloop van tijd ben ik aarzelend begonnen er elke week wat spullen neer te leggen, een nieuw tasje dat ik niet mooi vind, een nieuw t-shirt dat me niet past, boeken, nieuwe bodylotion (gebruik ik nooit), een oranje vlaggetjeslijn, aangeschaft maar nooit gebruikt voor de wk voetballen en ga zo maar door. Ik zorg ervoor dat het goede spullen zijn, geen troep. Na mijn karretje volgeladen te hebben bij de Dirk loop ik vol spanning terug naar het huisje. Bijna altijd is alles al weg. Dat is zo leuk, ik vroeg me altijd af wat er bedoeld werd met dat het leuker is om te geven dan te ontvangen. Ik voelde dat nooit zo. Maar hier, waar dus kennelijk mensen blij zijn om iets leuks te vinden dat ze gratis mee mogen nemen en het kennelijk goed kunnen gebruiken word ik daar echt blij van.
Later heb ik de bewoonster van het huisje een keer ontmoet. Ze bedankte me namens allen voor mijn bijdrage, maar ik wil haar bedanken voor de unieke gelegenheid die ze heeft geschapen om een goede bestemming te vinden voor spullen die ik niet meer nodig heb.

Voedsel verspilling

In de krant kwam ik een artikeltje tegen over voedsel verspilling. Per jaar gooien we gemiddeld per persoon ruim 50 kilo voedsel weg. Dat doe ik echt niet, was mijn reactie. Vervolgens heb ik de ook in het artikel genoemde website, EtenisomopteEten.nl, aangeklikt om de weggooitest te doen. Gelukkig kwam eruit dat ik inderdaad minder dan gemiddeld weggooi.Ik ben tenslotte nog van de generatie van vlak na de tweede wereldoorlog, waarin zuinigheid troef was. Mijn oma gebruikte zelfs lucifers meerdere keren, papieren zakjes werden bewaard onder de broodtrommel om hergebruikt te worden en bij een vriendinnetje hingen in de wc aan een touwtje in vieren geknipte bladzijden uit een tijdschrift om je billen af te vegen, wat een nare ervaring is en niet aan te raden. Ook niet met een krant touwens, de drukinkt geeft af en je billen worden zwart. Consuminderen heeft ook grenzen.

zaterdag 16 oktober 2010

Evalueren

Ik ben nu een maand bezig met consuminderen, tijd om even te evalueren, ik kom tenslotte uit de hulpverlening.
Het eerste wat opvalt is dat ik bijna meteen na de start een keuken gekocht heb, dus dat schiet niet op.
Het is me gelukt het huishoudgeld terug te brengen van 100 euro naar 80, dus dat is mooi. Wel is het nieuwtje er een beetje af en wil ik ook wel weer eens in de supermarkt lopen zonder na te denken of ik iets wel echt nodig heb en krijg ik ook wel pijn in mijn rug van het bukken naar de euroshopper producten. Ik heb geen goede herinneringen van mij fietstocht naar de Lidl, een eind bij mij uit de buurt. Ik ging daar heen voor een voordelige aanbieding aardappels, maar toen ik er kwam waren ze op. Ik voel me trouwens niet erg op mijn gemak in die winkel, ik ga wel naar de Dirk.
Ik bak wel met succes bijna al ons brood met volkorenmeel van Appie.
Ik had mezelf 100 euro zakgeld toegezegd en daar kom ik wel mee uit denk ik, van het kleedgeld, ook 100 euro per maand, heb ik deze maand alleen maar pantys, een legging en een maillot gekocht van de aanbieding in de Hema. De rest gaat naar volgende maand.
Jammer dat ik bijna geen kans zie te bezuinigen op de vaste lasten. Ik ga gewoon verder
Consuminderen kost trouwens wel veel tijd vind ik, gelukkig ben ik bijna uitgewerkt.

vrijdag 15 oktober 2010

Wondertje

De offerte voor het plaatsen van de keuken viel wat tegen. We zaten nog te overleggen wat te doen, toen de telefoon over ging. Een meneer van het pensioenfonds ABP. Ik had tot deze maand een klein arbeidscontract bij de Hogeschool Inholland en hij wilde weten of ik mijn pensioentje, 14 euro per maand, af wilde kopen voor 2500 euro. Ik begon te lachen, geeft u mij dat geld maar hoor, ik kan het goed gebruiken.

donderdag 14 oktober 2010

Even bijpraten

Vanmorgen vroeg kwamen ze luidruchtig de trap opgestommeld. Twee amsterdammers die kwamen bekijken of de nieuwe keuken geplaatst kon worden en wat voor aanpassingen nodig waren. Ik zie de offerte met spanning tegemoet, als het nu maar niet allemaal teveel gaat kosten en het feest niet door kan gaan.  Omdat het een showroomkeuken is en de winkel snel plaats nodig heeft voor de nieuwe modellen, kan hij al geplaatst worden voor mijn 65e verjaardag, 13december. Ik kan het me nog niet voorstellen, na jaren van erover dromen zou het dan ineens echt zover zijn.

Die hazelnoten hadden een verrassing in zich, ze waren leeg! Eerst een, toen twee, toen drie, allemaal leeg. Ik begreep er niets van, van buiten zagen ze er gaaf uit. Op internet gegoogeld en leerde daar dat er zoiets bestaat als een hazelnootboorder. Een wurmpje dat zich door de dop boort en de noot vanbinnenuit leeg eet. Jammer voor mij, maar wat zal die eekhoorn straks teleurgesteld zijn als hij zijn wintervoorraad opgraaft.

De wijn houdt zich goed, de kurken blijven op hun plaats. Mijn jongste zoon (25) wilde meteen al een fles meenemen, maar dat heb ik nog even tegengehouden. Eerst moet hij op dronk zijn.

woensdag 13 oktober 2010

Vlierbessenwijn

Gisteren was het dan zover, ik had eindelijk genoeg moed verzameld om de wijn te gaan bottelen. Voor het eerst, dus ik was wel wat gespannen.  Begin september had ik de bessen geplukt in het Amsterdamse bos. Mijn man heeft geholpen ze af te ritsen. Van de helft heb ik jam gemaakt en de andere helft staat nu keurig op een rijtje in schoongeboende en van etiketten voorziene flessen op het randje van mijn keukenkast. Nu moeten ze een tijdje rustig staan, maar hoelang is mij een raadsel.
Bij het op gang brengen van de hevel door eraan te zuigen kreeg ik wijn in mijn mond en mijn spontane reactie was het meteen vol afschuw uit te spugen. Bah, wat zuur. Ik hoop dat de smaak nog flink verbeterd, anders is het zeker al die drukte en troep in de keuken niet waard.
Het heeft al met al nog aardig wat geld gekost ook, de aanschaf van de benodigdheden, suiker, bananen enovoort. Ik moet echt nog heel wat lekkere wijn maken om dat geld eruit te krijgen.
Voorlopig maar weer gewoon bij de Dirk voor 3 euro een best wel goede wijn, Codici, kopen.

Maar goed, de jam is heel lekker en van die mooie flessen op een rij word ik wel blij.

dinsdag 12 oktober 2010

Hazelnoten

In het kader van het gezond eten uit de natuur en het consuminderen ben ik al weken zonder succes op zoek naar een notenboom en had het eigenlijk al opgegeven er een te vinden.
Vandaag ging ik naar het graf van mijn moeder. Het afgelegen pad vlakbij haar graf lag bezaaid met rommelige bollen met allerlei uitsteeksels. Ik keek er eens goed naar en ben ineens blij verrast. In die bollen houden zich hazelnoten schuil. Ik raap een hele Dirk tas vol op en loop verder. Later als ik terug ga zie ik een prachtige grote roodbruine eekhoorn met de mooiste pluimstaart die je je maar kan bedenken zich uit de voeten maken met een van die onhandige bollen tussen zijn kaken geklemd. Hij denkt ook, gauw zoveel mogelijk in veiligheid stellen.

maandag 11 oktober 2010

Nieuwe keuken.

Al jaren ben ik met vlagen op zoek naar een nieuwe keuken. De deurtjes zijn uit mijn oude gevallen, daar hangen nu blauw-geruite gordijntjes voor, en de middenstijl onder het aanrecht is aan het verpulveren. Steeds dorst ik op het laatste moment zo'n grote aanschaf niet aan.Een paar dagen geleden kwam ik met een afgeladen boodschappen karretje van de Dirk af gezeuld en besloot ik ineens om eens het kleine keukenzaakje waar ik altijd bijna langs kom binnen te stappen. Ik trok mijn oude boodschappenkar moeizaam over de drempel, knikte naar de keukenman, die aan de telefoon was en keek wat rond. Ik wilde al weer weggaan toen hij naar me toe kwam en vroeg of hij me kon helpen. ik vertelde hem mijn verhaal waarop hij ineens inviel met, ik heb hier nog een keuken staan voor 3.000 euro. dat is heel veel geld natuurlijk, maar voor een nieuwe keuken van 4meter lang, voorzien van alle apparatuur, wist ik door al mijn eerdere onderzoekingen, dat ik op een koopje gestuit was. Mijn man is dezelfde dag ook gaan kijken, was ook enthousiast en de volgende dag hebben we de knoop doorgehakt en zijn we tot aanschaf over gegaan. Ik ben hartstikke blij, er komt wel een fikse deuk in mijn spaargeld, maar straks kan ik wel mijn goedkope maaltijden in een supermooie keuken klaarmaken, en dat proef je!

Om al dat geld terug te verdienen hier een recept voor soep, voor bijna niks.
Tomatensoep.
Versnipper een grote ui, en een flinke teen knoflook en bak die langzaam op een laag vuurtje glazig in een flinke scheut olijfolie. Voeg de inhoud van een klein blikje tomatenpuree toe en bak dat even goed mee. Dan aanvullen met kokend water tot ongeveer een liter, veg. bouillonpoeder erbij en nog een tijdje zachtjes laten doorkoken. Dan even de staafmixer erop, maar dat hoeft niet.
Ik had nog een half bekertje crème fraiche en op mijn balkon staat nog een flinke pol platte peterselie. Dus bij het opdienen heb ik daar een flinke klodder van in elke soepkop gedaan, rijkelijk peterselie erover gestrooid, stukken van mijn zelfgebakken volkorenbrood erbij geserveerd met roomboter met als resultaat dat mijn man en onze zoon die bij ons at, waarderende opmerkingen maakten over de soep en ik niet vertelde dat die waarschijnlijk niet meer dan 10 cent per kop had gekost.

zaterdag 2 oktober 2010

Eenvoudig gelukkig

Net op een goed moment kwam ik in aanraking met het boek van Toor de Haas, Eenvoudig gelukkig. Dat heeft me enorm geïnspireerd. Ik wilde graag beter, gezonder, eten, met biologisch vlees en groenten en zag niet in hoe dat zou kunnen als tegelijkertijd mijn huishoudbudget met 25 % naar beneden moet. Maar nu ben ik er van overtuigd dat het kan. De afgelopen twee weken, ik geef toe dat dat nog niet lang is, heb ik de boosschappen van 25% minder gedaan en we hebben gegeten als prinsen. Ik heb veel minder, maar wel biologisch vlees gekocht en veel minder kant en klaar producten. Ik woon middenin de stad, twee hoog met balkonnetje op het noorden, dus thuis groenten kweken zit er niet zo in. Ik koop meestal vanege de prijs geen biologische groenten, maar groenten die in de aanbieding is, meestal zijn dat groenten waar erg veel van wordt aangevoerd, groenten van het seizoen.

vrijdag 17 september 2010

Wie ben ik

Ik ben een van de eerste babyboomers en wordt dus verondersteld de wind meegehad te hebben en mijn schaapjes confortabel op het droge. Jammer genoeg heb ik waarschijnlijk te lang geflierefluit, kinderen gekregen, domme dingen gedaan op de beurs en met spaarprojecten zodat moeizaam bijelkaar geschraapt spaargeld voor het grootste deel als sneeuw voor de zon verdwenen is. Maar daarom niet getreurd, ik woon op een statige etage in Amsterdam, kijk aan de zonnige voorkant uit over het water en aan de achterkant op een grote groene binnentuin vol met prachtige grote bomen, waardoor ik me op mijn balkon in het Gooi kan wanen. Met mijn balkon heb ik trouwens nog eens een prijs gewonnen bij de wedstrijd 'Het mooiste balkon', zo zie je maar. Dat uitzicht kost dus bijna helemaal niets. De huur is een gegeven, ik moet eens nagaan of we straks voor huursubsidie in aanmerking komen.

consuminderen met pensioen

Soms slaat de angst me om het hart. Over een paar maanden gaat ons inkomen drastisch omlaag in verband met de  gebrekkige pensioen opbouw van mijn man en mij. Toch weiger ik me arm te gaan voelen. Ik ga met weinig middelen zo rijk mogelijk leven en ik weet dat dat mogelijk is. Ik wil jullie graag deelgenoot maken van mijn belevenissen, muizenissen en gebeurtenissen.
Eerste bezuinig tip: Ik word lid van de Anbo, dan krijgen we korting op de premie voor de ziekteverzekering, de korting is hoger dan de contributie, dus dat levert in ieder geval een besparing op.