Totaal aantal pageviews

dinsdag 30 november 2010

, De lezeressen'

Ik blijk ineens mee te doen aan de estafette onder lezeressen. Het is de bedoeling om 15 namen van schrijvers en/of dichters op te schrijven in 15 minuten, die je leven beïnvloed hebben en die je dus altijd met je mee draagt. Voor mij zijn het er teveel om op te noemen, want ik ben een veellezer. Gemiddeld twee boeken per week.
Hier is mijn lijstje. Misschien wel een beetje willekeurig, als ik er morgen een maak ziet het er waarschijnlijk weer anders uit.
Kapitein Rob
Old Shatterhand en Witte Veder
Scheepsmaat Woeltje
Charles Dickens
Dostojewski
Tolkien
The Hite report
Hannah Green
Bettie Frieden
Marian French
Scot Cunningham
Marian Green
Voskuil
Dion Fortune
Saramago
Gabriel Carcia Marquez

De eerste waren kinderboeken. Zoals je ziet jongensboeken. Dat komt omdat ik twee oudere broertjes had en boeken schaars waren in die tijd. Het heeft me ongetwijfeld gevormd, want typische meisjesboeken, daar heb ik ook later nooit wat aan gevonden.

Ik kreeg het stokje van Haagje, van Haagje bij de Vlier en geef het graag door aan: Marion, van Anderson Cottage, Johanna, van veelteveel en Frederique van Frederique's Wereld.
Succes en als jullie niet van die lezers zijn geef je het stokje maar door aan een ander!

Thermostaat hoger, energie rekening lager?

Ik las zaterdag een artikeltje in de krant waarin stond dat bij hoge rendementketels, het beter is om de thermostaat 's nachts niet meer dan een paar graden lager te zetten, omdat het opwarmen van de ruimte, als het sterk is afgekoeld, relatief duurder is.
Dit druist in tegen alles wat ik tot nu toe hierover geleerd heb en het voelt daarom ook verkeerd. De deskundige schijnen het hierover ook nog niet met elkaar eens te zijn.
Ik hou van warmte, kou in huis vind ik ongezellig en armoedig en je weet, ik wil wel consuminderen, maar het moet leuk blijven. Jarenlang staat mijn thermostaat overdag als we thuis zijn op 20 graden en 's nachts op 16. Om toch wat te besparen en de nieuwste inzichten in te calculeren ga ik nu overdag naar 19.5 en 's nachts naar 17.5 . Veel zal het niet uitmaken ben ik bang, om echt verschil te merken zal ik mijn houtkacheltje moeten gaan stoken met sprokkelhout van de straten (er is genoeg te vinden in Amsterdam) of in de kou gaan zitten.

maandag 29 november 2010

Tweedehands fiets

Het is bijna een week geleden dat mijn fiets werd gestolen. Ik heb de hoop opgegeven dat ik hem nog terugkrijg. Ik kan echt niet zonder fiets, we hebben ook geen auto. Daarom vandaag op zoek gegaan naar een tweedehands fiets. Ik wilde een hele goedkope, want ik heb helemaal geen zin om deze onverwachte en onverdiende uitgave te doen. Bij de fietsenhandel zijn tweedehands fietsen schrikbarend duur. 125 euro vinden ze goedkoop. Op Marktplaats vond ik een Union fiets aangeboden voor 50. Zonder licht, kettingkast, slot en jasbeschermers. Mijn laatste drie fietsen waren ook van Union en ik vind het fijne fietsen. Maar goed, ik bood 40 en dat werd geaccepteerd. Nu moest ik hem nog thuis zien te krijgen natuurlijk. De jongen bood aan hem op een bepaald punt niet te ver van mijn huis af te leveren. Dat leek me prima. Een paar minuten voor de afgesproken tijd stond ik op de afgesproken plek te vernikkelen van de kou. Ik drentelde wat rond, op de uitkijk naar een damesfiets met een zoekende jongen erop. Het leek wel of ik in een of andere slechte film acteerde en in een geheimzinnige drugsdeal terecht was gekomen. Precies op tijd kwam er een jongen aangefietst waarvan ik aannam dat hij wel degene zou zijn waarop ik wachtte. Ik liep naar hem toe, hij fietste op mij toe, allemaal aarzelend en zo, ik vroeg, heb ik met jou gebeld over een fiets en hij zei ja. Ik reed een proefrondje, best wel oké. Ik betaalde en de fiets was van mij. Ik hoop wel dat ik geen gestolen fiets heb gekocht, maar die durven ze toch niet via Marktplaats te verkopen?

zondag 28 november 2010

Aankopen

Gisteren heb ik op de markt 3 mooie wollen shawls gekocht voor 5 euro. Ziezo, nu kan ik het idee om er zelf een te haken aan de kant schuiven. Er is trouwens iets geks aan de hand. Sinds die avond dat ik door het haken verging van de pijn, ben ik het haakwerk kwijt geraakt. Ik kan het nergens meer vinden.
Verder kocht ik er twee makrelen voor 5 euro, maar daar heb ik spijt van, het vet van een was al wat ranzig geworden. De poes wilde het ook niet, dus dat was niet echt een koopje.
Die middag ook nog naar een Fancy Faire geweest in de kerk tegenover mijn huis. Ze proberen daarmee geld binnen te krijgen voor het herstellen van de glas in lood ramen. In de kerk stonden tafeltjes met de gebruikelijke rommel uitgestald. Ik begon er langs te schuifelen, de hoopvolle blikken van de vrouwen erachter maakte dat ik me ongemakkelijk voelde. Er waren weinig mensen. Algauw daalde er een gedeprimeerde stemming op me neer. Mijn  man was wat achtergebleven, hij houd wel van rond rommelen in tweedehands junk, dus ik liep weer snel naar hem terug. Hij stond door boeken te bladeren en had zowaar al iets van zijn gading gevonden. Iets over de oude Keltische religie, met foto's van oude sites. Het is fascinerend om daar meer over te weten te komen, dus voor een euro waren we goed uit. Aan het eind van de zaal vonden we nog wat oude langspeelplaten uitgestald. Ik vond een heel mooi album met klassieke kerstliedjes, op de klassieke manier uitgevoerd, met bovendien een uitgebreide tekst over de geschiedenis van het kerstlied. Dat kostte ons 2euro 50. We drentelde verder en werden aangeschoten door een vrouw met de vraag of we wilde raden naar het aantal lapjes dat er verwerkt was in een mooie lappendeken die aan de wand hing. Ik raadde 1236, maar ik denk dat ik er erg ver naast zit. Waarschijnlijk zijn het er veel meer, maar ja, het was tenslotte voor het goede doel. De laatste groep voor de torenbeklimming was jammer genoeg al naar boven. Daar hadden we wel aan mee willen doen.
Er begon iemand op een piano te spelen, maar voor ons was het echt tijd om weg te gaan. Thuisgekomen zette ik de kerstplaat op, stak een paar kaarsen aan en raakte op die manier al veel te vroeg een beetje in de kerststemming.

vrijdag 26 november 2010

Haken

Het valt me op dat er op de blogs waar ik geregeld een kijkje neem, door de schrijfsters veel en enthousiast wordt gehandwerkt. In mijn jonge jaren heb ik dat ook veel gedaan. Ik ben zelfs nog in het bezit van een handwerkakte. De laatste 20 jaar ben ik er niet meer mee bezig geweest. Dat wil zeggen, ik heb nog een paar keer een poging gewaagd, want in de kast ligt een half babytruitje, nog op de pennen, bedoeld voor mijn jongste zoon, nu 25, en een half gehaakt popje, een paar jaar geleden begonnen voor mijn toen pasgeboren kleindochter. Nooit afgekomen, ik vond het gewoon niet leuk meer om te doen. \
Een paar dagen geleden vond ik achter in een kast een plastic tas met bollen dikke zwarte wol, waarschijnlijk nog afkomstig uit het huis van mijn moeder. Aangestoken door alle handwerksters hier besloot ik een lekkere grote das voor mezelf te gaan haken, mijn vorige was deze zomer door de motten opgegeten. Ik ben er vol goede moed aan begonnen, haken is als fietsen of zwemmen, eenmaal geleerd vergeet je het niet meer. Moeiteloos produceerde ik een fraaie waaiersteek en ook het omkeren leverde al snel nette rechte kanten op. Maar, na een uurtje kreeg ik last van mijn arm en nog wat later moest ik echt stoppen. De volgende dag leek het beter en ging ik weer een tijdje verder, maar mijn arm ging weer opspelen. Ik legde het haakwerk weg , maar bleef de hele verder avond en nacht erg veel pijn houden. Ik heb vannacht een paar uur opgezeten van de pijn en zelfs een mitella geïmproviseerd van een keukenkleedje om mijn arm rust te geven.
Het gaat nu alweer wat beter, maar hij is nog steeds erg gevoelig. Ook dit handwerk zal waarschijnlijk nog jarenlang onafgemaakt in de kast blijven liggen.

donderdag 25 november 2010

Begrafenis 2

Vandaag dus weer een begrafenis. Om eerlijk te zijn had ik er helemaal geen zin in, maar ik heb mezelf streng toegesproken. Ik weet uit ervaring hoe steunend, troostend en belangrijk het is als er veel familie, vrienden en kennissen bij een begrafenis aanwezig zijn. Daar komt nog bij dat ik bij zo'n gelegenheid ook mijn 6 jaar geleden overleden moeder vertegenwoordig. Ze was de oudste van 10 kinderen en erg belangrijk in de hiërarchie. Ik voel dat zo, maar dat werd ook bevestigd door een paar van mijn oude tantes, die me dat vertelde. Verstek laten gaan was geen optie. Bovendien ben ik zelf achteraf ook blij dat ik erbij geweest ben. Het was een klassieke begrafenis, met eerst een mooie kerkdienst, met de kist in de kerk en daarna de begrafenis op het kerkhof naast de kerk. Dat je naast de kerk in het midden van het dorp begraven kan worden komt hier, in Amsterdam en omgeving niet vaak meer voor. Voor mijn oom, die in het dorp geboren was, er zijn hele leven gewoond heeft en nu daar is overleden moet dat fijn geweest zijn. Het hele dorp was uitgelopen, alle paden van de kleine begraafplaats stonden vol. Bij de koffie met broodjes na afloop werden de familie banden weer aangehaald en heb ik mijn oude tantes beloofd snel eens langs te komen.

woensdag 24 november 2010

Ups and Downs

Gisteren was een dag met ups and downs. Bij de post zat weer een rouwkaart, nu van een oom van me. Ik wist dat hij erg ziek was en ook al 83 jaar, maar toch, twee begrafenissen achterelkaar is wel heftig.
Gelukkig ging ik s'avonds met een vriendin naar de schouwburg, naar 'De Wijze Kater' een blijspel van Heijermans. Dat zou mijn sombere bui wel oplichten. Ze belde me een paar dagen geleden op of ik mee wilde, ze had een gratis kaartje voor me, geweldig natuurlijk. Het was een erg leuke voorstelling, ik heb voluit zitten schateren en achteraf hebben we nog in een cafeetje gezellig een glaasje wijn gedronken.
Tegen twaalven namen we afscheid en liep ik naar mijn fiets. Tenminste, dat dacht ik. Waar had ik hem nu neergezet. Al speurend liep ik langs de honderden fietsen op het Leidseplein en nog een keer en nog een keer. Na 20 minuten gaf ik het op en moest mezelf toegeven dat mijn fiets gestolen was. Het ergste was dat ik ook mijn fietssleuteltjes niet kon vinden, was ik die ook verloren of had ik ze in het slot laten zitten? Hoe het ook zij, de verzekering zou zonder sleutels niet uitkeren. Hij was nog geen jaar oud. Aangeslagen nam ik de laatste tram naar huis.

dinsdag 23 november 2010

December budget

Ik heb geen idee wat ik de afgelopen jaren aan extra uitgaven heb gedaan in december, maar het was best wel veel. Behalve de sint, kerst en oud en nieuw, heb ik ook nog de verjaardagen van mezelf en mijn oudste dochter. Mijn man is een Amerikaan en daarom kon kerst absoluut niet zonder kadeootjes gevierd worden en voor de kinderen kun je sinterklaas natuurlijk niet overslaan. Pas toen ze allemaal de deur uit waren heb ik sinterklaas volledig afgeschaft. Alleen de jongste kleinkinderen krijgen nog een kleinigheidje. Ik denk dat we in december gauw 1000 euro extra uitgaven.
In de toekomst moet dat echt minder, maar het moet wel leuk blijven. Daarom ga ik dit jaar wel op de uitgaven letten, maar stel nog geen budget vast. Ik schrijf alle specifieke uitgaven op zodat ik volgend jaar gegevens heb om een budget op te stellen.
De eerste uitgaven heb ik al gedaan:

2 knutselpakketjes met sinterklaasboten      1,70
5flessen rode wijn                                       20,00
2 ziveren bedeltjes                                      10,00
kerstkaarten                                                  2,50
1velletje kerstzegels                                      6,80

Toch alweer ruim 40 euro en ik ben nog nauwelijks begonnen!

maandag 22 november 2010

Echt eten

Gisteren kwam ik al klikkend van blog naar blog een verwijzing tegen naar Michael Pollan. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar heb ondertussen een van zijn boeken gekocht, 'Echt eten' ,  en uitgelezen (het was niet zo groot).
Hij geeft hierin een handleiding over hoe je gezonder en natuurlijker kan eten, op een makkelijke, luchtige manier.
Ik zal een paar van zijn ,oneliners' citeren die mij aanspraken.
'Voor mijn moeder, die altijd wist dat boter beter voor je is dan margerine'.
'Eet niets wat uw overgrootmoeder niet als voedsel zou herkennen'.
'Drink elke dag een glas rode wijn bij de maaltijd'.
'Eet echt eten. Niet te veel. Vooral planten'.
Ik ben echt enthousiast over hem en ga kijken of ik tweedehands nog een boek van hem kan aanschaffen, of anders via de bibliotheek.

zondag 21 november 2010

Verantwoord eten

Ik probeer te bezuinigen op het huishoudbudget en tegelijkertijd verantwoordt te gaan eten. Dat betekend voor mij minder, biologisch of tenminste scharrelvlees en kip en verantwoorde vis. De volgende stap is dat ik dan ook biologische melk, yoghurt en kaas en eieren moet kopen, anders heeft het geen zin. Wij eten graag vlees en ik heb daar geen moeite mee. Zo zit de natuur in elkaar en als we geen vlees zouden eten zouden er weinig kippen, koeien en varkens bestaan. Ze moeten dan wel een goed leven hebben, anders zouden ze er inderdaad beter gewoon niet kunnen zijn. Ik wil de koeien in de wei, hebben jullie wel eens gezien hoe uitgelaten blij ze daar als ze in het voorjaar voor het eerst naar buiten mogen rondhuppelen? De kippen moeten in het gras kunnen pikken en krabben en de varkens lekker in de modder rondrollen.
Maar goed, er zijn dus tegengestelde belangen, mijn huishoud financiering en het dierenwelzijn. Soms wringt het, als ik weer zo'n super voordelige vlees aanbieding zie en de bio variant 4 of 5 keer duurder. Maar gelukkig, ik kan het dierenleed dat achter dat goedkope vlees zit niet meer weg denken, liever geen vlees dan goedkoop.

zaterdag 20 november 2010

Oude keuken



Ik ben aan het proberen foto's aan mijn blog toe te voegen. Het was nog een heel gedoe, want ik kon het aansluitkabeltje niet vinden waarmee het fototoestel met de computer moest worden verbonden. Uiteindelijk toch gevonden, keurig weggestopt in een enveloppe.
Hier zijn er twee van mijn keuken zoals hij nu is. Over een maand hoop ik jullie mijn nieuwe keuken te kunnen laten zien.

kadootje

Vanmorgen toen ik met een slaperig hoofd de krant uit de brievenbus ging halen, vond ik daar een fietsreparatiedoosje. Je weet wel, zo'n rood zwart wit blikken doosje. Ik begreep er niets van, zou een van de buren het per ongeluk in mijn bus hebben gestopt? Het zag er splinternieuw uit. Ik ontdekte dat het dichtgeplakt zat met een sticker waarop twee hoog stond geschreven. Nou dat klopte, wij wonen op twee hoog, dus nam ik aan dat het echt voor ons bedoeld was. Het rammelde niet. Ik scheurde het stickertje los, in het doosje zat een kaartje waarop stond: 'Het zwarte fietsenplan, bonnetje goed voor één keer gratis band plakken'. Er blijkt een nieuwe fietsenmaker in de buurt gekomen te zijn. Wat een leuke reclame. ik zou bijna willen dat ik snel een lekke band krijg.

vrijdag 19 november 2010

Korting

Ik ben niet zakelijk, ergens winst op maken of verkopen lukt me niet en maximaal profijt uit spaargeld proberen te krijgen loopt altijd uit op een fiasco. Aan de andere kant kom ik nooit iets te kort, heb altijd zo'n beetje alles kunnen doen wat ik belangrijk vond en heb geen schulden. Afdingen vind ik vreselijk, zelfs een beetje gênant. In het kader van het consuminderen en omdat het toch echt straks een stuk krapper wordt, vond ik dat ik het aan mezelf verplicht was om het weer eens te proberen. Vanmorgen belde ik naar het Chineesindisch restaurant waar ik met mijn man,de kinderen, kleinkinderen en een paar goede vriendinnen mijn verjaardag ga vieren. Ik zei dat ik wilde reserveren voor 16 personen en of ze ook korting gaven op groepen. Ik werd doorverbonden naar een oudere, duidelijk Chinese mevrouw. Ze reageerde een beetje verontwaardigd. Korting, nee, korting dat deden ze niet. Nee, geen korting. Wel zouden ze als er van iets te weinig was gratis een extra schaal brengen, dat was ook een soort korting, vond ik ook niet?' Overdonderd gaf ik toe, 'Ja, dat is zo, goed reserveert u maar voor 16 personen'. Einde gesprek. Met de telefoon in mijn hand overdacht ik het gesprek, ik had duidelijk weer iets niet goed gedaan. Wie heeft er ooit gehoord dat er niet genoeg was of de porties niet groot genoeg bij de Chinees? Dus dat er iets extra's gebracht zou moeten worden lijkt onwaarschijnlijk. Had ik me weer met een kluitje in het riet laten sturen?

donderdag 18 november 2010

Begrafenis

Aan de late kant haastte ik me op onhandige hakken naar de ingang van het rouwcentrum. Ik zag al niemand meer buiten, was ik nu toch weer te laat? Een vrouw in zwart pakje zag me aankomen, hield de deur voor me open en verzekerde me dat ik niet te laat was, ze zouden bijna beginnen. Als ik wilde kon ik afscheid gaan nemen. Heel wit en klein lag ze er vredig bij. In haar gelaatstrekken kon ik nog duidelijk mijn jonge vriendelijke tante terugvinden. Het greep me meer aan dan ik gedacht had. Vervolgens het weerzien met alle familieleden, veel van hen zie ik alleen maar op begrafenissen, de laatste keer die van mijn moeder, bijna 6 jaar geleden. De man van mijn tante, dik in de negentig, gebroken door het verlies van zijn vrouw waar hij 67 jaar het leven mee had gedeeld. Hun kinderen, de kleinkinderen. Een iets jongere tante in een rolstoel, die mij vroeger altijd kwam helpen verhuizen en nu weer een zus moest missen, de nichten de neven, iedereeen met zijn of haar eigen lieve herinneringen. De dominee hield een korte diens, via het geluidsysteem werden een paar van tantes lievelings gezangen afgespeeld. Er werd niet meegezongen, de jongere generatie kende de teksten niet. Een tante zat naast me in haar rolstoel, ik merkte dat ze zachtjes, aarzelend mee zat te zingen. Ik boog me naar haar over en zong het lied zachtjes in haar oor mee, ze viel meteen uit volle borst in en samen zongen we het tot het einde. Na de begrafenis werd het al gauw weer gezellig. De jongste van de tantes was er niet. Desgevraagd wist eerst niemand waarom ze er niet was. Later hoorde ik dat haar man sinds een paar dagen is opgenomen in een sterfhuis. Bij het weggaan en afscheidnemen hadden we de trieste zekerheid dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voor we elkaar weer zouden zien.

woensdag 17 november 2010

Postbode staking

Gisteren staakten in het hele land de postbodes. Uit gewoonte opende ik toch mijn brievenbus en vond daar een rouwkaart. Ik nam hem mee naar boven en staarde een tijdje naar de dichte enveloppe. Van wie zou hij zijn, misschien van mijn tante? Ik maakte hem open, en ja,tante Corrie was overleden. Ik had haar een paar dagen geleden nog een kaartje gestuurd voor haar 91e verjaardag, de dag waarop ze ook overleden is. Ik zag dat haar tweede naam Hendrika was, net als ik, dat heb ik nooit geweten. De tranen sprongen in mijn ogen. Ze was al een paar jaar dementerende en 91, dus wat je dan zegt is dat het goed is, maar ik dacht terug aan de logeerpartijtjes die ik als kind altijd bij haar had en haar zachte vriendelijke karakter. Bovendien was ze een nog levende link met mijn bijna 6 jaar geleden overleden moeder. Wat vreemd is, is dat ik de afgelopen week twee keer gedroomd heb dat mijn moeder op sterven lag en ik er naartoe moest. Morgen is de begrafenis, ik ben blij dat de postbodes wel rouwkaarten bezorgden.

dinsdag 16 november 2010

Herfstblues

Gisteren: Na een aantal winderige of miezerige dagen belooft het vandaag aardig weer te worden. Ik vind dat ik er op uit moet trekken. Ik heb weinig energie en spierpijn in mijn armen en benen, maar weersta de verleiding om met een boekje op de bank te kruipen. In een rustig tempo fiets ik naar het Amsterdamse Bos. Ik zie rottende bladeren, sompig gras, kale takken en een waterig zonnetje dat tussen de wolken door probeert te schijnen. Hoe het ook zijn best doet, warmte geeft het niet meer. De natuur maakt een armoedige indruk. Bij de pannenkoekenboerderij zet ik mijn fiets neer. Ik zie dat ze al voor de winter gesloten zijn. Ik begin daar meestal aan mijn natuurwandeling en drink wat op het terras voor ik weer naar huis fiets. Zitten op het terras is er voorlopig niet meer bij. Ik loop over het drassige pad en probeer me open te stellen voor mijn omgeving. Jammer genoeg ligt de aanvliegroute voor Schiphol vandaag vlakbij, aan mijn rechterkant, en de opstijgbaan hoor en zie ik aan mijn linkerzijde. Dat gaat zo niet, ik besluit om mijn druilerige stemming achter me te laten. Er is toch ook veel moois. Ik blok het vliegtuiglawaai naar de achtergrond en kijk in het rond. De brede sloot naast het pad ligt er spiegelglad bij, het water zo helder dat ik tot de bodem kan kijken. Een paar welgedane meerkoeten drijven tevreden wat rond. Ze hebben geen idee van de barre winter die ze nog te wachten staat. Hoog boven me, in de boom krassen een paar kraaien, even later zie ik en ekster en een Vlaamse gaai Dan hoor ik het zilverige getwinkel van een aantal kool en pimpelmeesjes. Die heb ik een tijd niet gezien. Brengen ze de zomer door in noordelijker streken? Ik zal het thuis eens op gaan zoeken. Ik zie hun opvallende kleurtjes tussen de rietstengels en in de elzenbosjes, waar ze druk rondpikken om iets, voor mij onzichtbaar, eetbaars te vinden. Het valt me op dat het ontbladeren van de bomen een langdurig en langzaam proces is en elke boom daar anders mee om gaat. De Linde is nu kaal, maar hield het langst wat bladeren vast aan de onderste takken. De hoge populieren waren al helemaal kaal, maar hadden nog wat bladeren in de top. De elzen en wilgenbosjes lijken nog wel volop in het blad te staan. Ook de Beuk houdt nog vast aan zijn bladeren. Het groen op de grond blijft nog door sappelen, met hier en daar een verdwaalt bloemetje, maar de sjeu is er af. Ik maak de hele tijd vergelijkingen met de herfst van een mensenleven en begin me weer in mijn hoofd terug te trekken. Thuisgekomen schrijf ik mijn stukje en installeer mij alsnog met een boekje op de bank.

maandag 15 november 2010

Schoonheidsbehandeling

Het leek me een goed idee om voor de december drukte een bezoek te brengen aan de schoonheidspecialiste voor een gezichtbehandeling en het epileren van mijn wenkbrauwen en waxen van mijn bovenlip. Nu ik wat ouder word is mijn haargroei op sommige plaatsen aan het wildgroeien en wordt het op andere plaatsen zichtbaar dunner. Al een paar jaar ga ik voor zo'n behandeling naar een opleidingsinstituut. Voor een paar euro word je daar behandeld door een student, onder begeleiding van een docent. Ik heb daar goede ervaringen mee, alleen gingen ze op een keer ineens mijn wenkbrauwen bijknippen, iets wat ik absoluut niet wil, maar er was al ingeknipt voor ik er erg in had en toen moest het wel afgemaakt worden. Nou ja,ik belde dus, maar kreeg te horen dat ze hun vestiging in Amsterdam gesloten hadden. Er is er nog wel een in Utrecht, vlakbij het station. Ik vind dat te ver, maar voor iemand die in Utrecht woont is het een aanrader.

zondag 14 november 2010

Huishoudboekje

Het is nu acht weken geleden dat ik begonnen ben al mijn uitgaven op te schrijven en vanmorgen heb ik eens even bekeken hoe ik er voor sta. Ik heb gemiddeld 74 euro per week uitgegeven aan huishoudgeld. Dat is voor twee personen nog steeds royaal merk ik en het zou nog wel een heel stuk minder kunnen. Aan bier, wijn en port geef ik toch nog wel ongeveer 15 euro per week uit,zonder dat zou ik het dus van 60 euro per week kunnen doen. Ondertussen eten en drinken we er nog steeds heel royaal van. Waar ik wel op bezuinig is vooral frisdrank, zoutjes, nootjes, snacks, koek en snoep. Frisdrank koop ik helemaal niet meer en in plaats van cashewnoten koop ik zoute pinda's. Ook aan schoonmaakmiddelen geef ik minder uit. Ik koop de goedkoopste merken en vul ze steeds aan met water (een tip die ik hier ergens gelezen heb, ik weet niet meer waar). Mijn man is goedkoper bier gaan drinken en ik de goedkoopste port. Mijn kleedgeld had ik op 100 euro per maand begroot. Nu, na bijna twee maanden, heb ik pas 87,75 uitgegeven. Hiervoor heb ik panty's en maillots en drie broeken voor de winter gekocht. Ik laat toch die 100 nog even staan, want voor schoenen en jassen moet je geld reserveren. Of zou 75 genoeg zijn? Mijn zakgeld, ook 100 per maand, gaat wel op en zelfs veel meer dan dat. Eigenlijk is dat de meest schokkende ervaring bij het consuminderen. Ik geef veel geld uit aan dure activiteiten. In totaal heb ik aan zakgeld 343 euro uitgegeven in twee maanden. Hiervan ben ik onder anderen twee keer uit eten geweest en heb ik met een stel vriendinnen een High Tea genuttigd. Ik heb een dag vol spirituele workshops bezocht, mijn eigen bijdrage aan homeopathie betaald, een paar kadootjes gekocht en een boek. Als het moet zou ik op zakgeld flink kunnen bezuinigen, maar ik geniet wel erg van al die activiteiten en zolang mijn zakgeld wordt aan gevuld door mijn oppasbaantje ga ik hier nog niet op bezuinigen. Trouwens, als ik bij de begrootte 200 het oppas geld, 125, optel,325, kom ik dicht bij wat ik aan zakgeld uitgegeven heb, dus dat valt weer mee. Mijn streven is om het huishoudgeld terug te brengen naar 70 euro, het moet tenslotte wel leuk blijven, maar komende maand met alle feestdagen zal dat niet mee vallen. Ik neem me voor om elke week alvast iets extra's in huis te halen voor mijn verjaardag en mijn taarten zelf te bakken. Misschien een beetje saai stukje, maar het helpt mij om gefocust te blijven op waar ik mee bezig ben en inzicht te krijgen in mijn uitgave patroon.

zaterdag 13 november 2010

Consuminder voordeel

Dat onze kat nu buiten rondloopt heeft on-beoogde consuminder voordelen. De benedenbuurvrouw heeft namelijk haar voortuin veranderd in een gigantische kattebak, gevuld met het zachtste zand. Voor mijn kat is het een hemel op aarde, soms is hij wel 10 minuten fanatiek aan het graven en vliegt het zand in het rond. Je kunt je voorstellen dat hij geen interesse meer heeft voor zijn kattebak bij ons op het balkon, die hebben we al weken niet meer hoeven verschonen, wat al snel een paar euro per week voordeel oplevert. Nadeel is dat ik elk ogenblik verwacht boos aangesproken te worden door de buurvrouw, die waarschijnlijk niet zo blij is met de bezoekjes van mijn kat. Nog een nadeel is dat we nu wel 10 keer per dag de trappen op en neer moeten om de kat naar buiten of binnen te laten. Hij heeft geen rust meer in zijn kont en wil als hij binnen is al snel weer naar buiten. Voordeel is dat al dat trappen klimmen ons de nodige lichaambeweging oplevert, waardoor we niet naar de sportschool hoeven, (niet dat ik daar ooit geweest ben), wat ook een enorme besparing oplevert.

vrijdag 12 november 2010

Zwarte kat

Gisteren... Koud en guur. De regen striemt tegen de ramen, de golven in het kanaal voor mijn huis haasten zich naar een onbekende bestemming. De top van de conifeer naast mijn huis zwiept tijdens een windvlaag vervaarlijk door en biedt mij zicht op de boom erachter. In die boom zie ik bijna op ooghoogte (2hoog) onze zwarte kat zich aan een tak vastklampen. Waarschijnlijk heeft de oude buurkat hem weer de boom ingejaagd. Sinds onze Mori een paar weken geleden ook vrij buiten rond loopt, voeren ze een verwoede territorium strijd. Vooralsnog lijkt de buurkat te winnen. Ik vraag mijn man onze kat te gaan redden, maar hij vindt dat ze het samen uit moeten vechten. Een half uurtje later gaat hij toch naar beneden en komt met een ongehavende kat weer boven, van de buurkat was geen spoor meer te bekennen .

donderdag 11 november 2010

Planten als geneesmiddel

Een aantal jaren geleden raakte ik geïnteresseerd in de geneeskrachtige werking van kruiden en planten. Gisteren zat ik een boekje hierover door te lezen en kwam een stukje tegen waar ik echt verbaast over was. Verbaast over de inhoud en over hoe toevallig het was dat ik dit nu net tegen moest komen.
Een tijdje terug schreef ik een stukje over de giftige paddestoel die op een champignon lijkt, de groene knolamaniet. In het kruidenboekje ging het over de Mariadistel.

Ik heb het plaatjes of foto's plaatsen op dit blog nog niet onder de knie, anders zou ik er wel een paar mooie afbeeldingen van laten zien. Tot nu toe heb ik niet de drang gehad om plaatjes te plaatsen.Ik schrijf.

Maar goed, nu komt het, ik citeer, 'de Mariadistel heeft via de lever een beschermende en helende werking tegen verschillende vormen van vergiftiging, zelfs tegen de dodelijke vergiftiging van de groene knolamaniet'.
MITS VAN TEVOREN INGENOMEN!!!

Dus: Als je van plan bent een lekker maaltje met de groene knolamoniet te maken, neem dan eerst een extract van de Mariadistel in.

dinsdag 9 november 2010

Eco wasbal

Soms moet je investeren om te kunnen besparen, maar het stuit me wel tegen de borst. Het lijkt de omgekeerde wereld.
Zo kreeg ik vanmorgen de Blokker folder binnen. Ik ben één van die mensen die folders doorkijken heerlijk vind, hoe dikker de stapel hoe liever het me is. In bijna elke folder kom ik wel iets tegen waarvan ik denk dat het handig is, voordelig, of dat ik het goed kan gebruiken. Gelukkig vergeet ik dat vervolgens meestal weer. In deze folder stond de Ecowasbal aangeboden, van 28 nu voor 25 euro. Als je deze bal in de wasmachine stopt heb je bij het wassen bijna geen wasmiddel nodig is de claim. Wetenschappelijk getest zeggen ze. Je bespaart dan 240 euro bij 1000 (!) wasbeurten en bovendien is het beter voor het milieu. Ik vind 25 euro nog weer een hoop geld, misschien bevalt het toch wel niet en dan zit je met dat ding. Aan de andere kant, misschien werkt het wel heel goed en plezierig en dan laat ik een kans om milieubesparend en uitgaven beperkend bezig te zijn liggen. Tja.

zondag 7 november 2010

Veiling

Gisteravond die verf in mijn haar gedaan. Het gaf een sterke ammoniak lucht af die op mijn keel sloeg, maar de kleur is goed geworden en het grijze haar is mooi gedekt. Ik weet niet of ik definitief op dat merk overstap, het voelde toch wat armoedig.
Ik moest het gisteravond wel doen, omdat we vandaag naar een groot sociaal gebeuren gingen. Eén van mijn zoons heeft samen met een paar anderen een aantal jaren geleden een hulpproject opgezet in Peru. Zij bieden hiermee hulp en ondersteuning aan goed presterende arme jongeren om door te kunnen studeren. Zij betalen dan bijvoorbeeld het college geld. Zij zoeken hiervoor natuurlijk zoveel mogelijk sponsors, maar houden ook een aantal malen per jaar een activiteit waarmee ze geld hopen in te zamelen. Deze keer kon je intekenen voor een lunch bij Jamie Olivers restaurant. Er was een peruaanse dansgroep, een kinderprogramma, een quiz en een veiling van door sponsers beschikbaar gestelde goederen en diensten, variërend van een weekeinde in Schotland en daar rondvliegen, tot tuinplanten. De bijeenkomst werd verder opgeluisterd door de ambassadeur van Peru.
Het publiek bij die activiteiten zit meestal goed bij kas ik wil wel graag het project van mijn zoon ondersteunen, maar heb eigenlijk niet het geld om op de meeste dingen mee te bieden. Er lag wel een prachtige Alpaca, met de hand in kantsteek gehaakte shawl, waarvan ik hoopte dat die wel binnen mijn bereik viel. Ik besloot tot 50 euro te bieden. Ik had net gisteren met baby sitten 50 euro verdient en dit leek mij een goede bestemming. Het bieden begon bij 30, het openingsbod was voor mij, maar daar bleef het bij. De shawl bracht 80 euro op. Fijn voor het project natuurlijk, jammer voor mij.

zaterdag 6 november 2010

Goedkope haarverf

Ik heb het echt gedaan, bij de Action goedkope haarverf gekocht van 1,19 euro. Bij het schap heb ik nog even geaarzeld, de naam, Holiday, en de felrose kleur van het pakje boezemde me niet veel vertrouwen in. Als ik mijn haar er nu maar niet mee ga verpesten. Het wordt toch al dunner. Maar hup, als je het niet probeert weet je nooit of je ook voor een tientje minder je haar kan kleuren. Er stond nog net één pakje Golden Chestnut dat in mijn mandje belandde. Bij de kassa rekende ik 12,60 af, ongeveer het bedrag dat ik normaal aan haarverf uitgeef. Dat kwam omdat ik ook nog twee sinterklaas knutselboten voor de kleinkinderen, een broodmandje, een toiletrolhouder en vier prachtige kerstballen in mijn mandje had laten glijden.
Ik kreeg een beetje een ongemakkelijk gevoel. Heb ik nou wel of niet geconsuminderd?

vrijdag 5 november 2010

Telefoontjes

Gisteren kreeg ik drie belangrijke telefoontjes.
De eerste was van mijn supervisant, om een afspraak te maken voor het eerste gesprek. Dat wordt a.s. dinsdag. Leuk, om met een nieuw persoon een traject in te gaan. De extra verdienste is natuurlijk ook welkom.
Het tweede was van de keuken meneer. Mijn keuken wordt nu de week voor de kerst geplaatst. Oei, dat is wel een heel ongemakkelijke tijd. Kerst is bij ons een groot en traditioneel gebeuren, met een 5 gangen kerstdiner met tafelzilver, kerstservies en organza tafellakens. Het hele huis wordt uitgebreid versiert, overal lichtjes. Sommige van mijn vriendinnen en kinderen vinden het kitsch, maar kerst hoeft van mij niet design en spaarzaam.
Dat mijn man een Amerikaan is heeft natuurlijk ook invloed gehad op de ontwikkeling van onze kersttradities.
Ik vond dat ik niet kon zeggen dat het plaatsen niet uit kwam, het was al een keer door mijn toedoen verzet omdat er een ander blad besteld moest worden. Nu maar hopen dat er niets mis gaat en ik in ieder geval een werkbare keuken heb met de kerst.
Daarna kreeg ik nog een telefoontje. Het ziekenhuis. Ik sta daar op de wachtlijst voor een staaroperatie. Ze hadden me op de lijst gezet voor 27 december. Ik wacht al een aantal maanden en wil het graag achter de rug hebben. Als ik nee zeg, wie weet hoe lang het dan weer gaat duren. Dus zei ik ja.
Enigszins overdonderd ging ik in mijn hoofd aan de gang met de planning en aanpassingen voor december. Ik kreeg het er benauwd van. Mijn verjaardag, een nieuwe keuken, kerst, de operatie. Al dat verbouwingsstof dat nog in mijn huis rond zou hangen kon toch ook niet goed zijn voor mijn oog? In bed bleef het door mijn hoofd spoken en ineens nam ik een besluit. Die operatie kon gewoon niet doorgaan. Opgelucht viel ik in slaap. Vanmorgen heb ik meteen het ziekenhuis gebeld, het was geen probleem. Ik sta nu op de lijst voor de volgende maand. Soms kan iets wat een probleem lijkt makkelijk opgelost worden.

donderdag 4 november 2010

65 jaar

Over een maand wordt ik 65. Ik vind dit schokkend, bijna beangstigend. Dertig worden vond ik fijn, eindelijk echt volwassen, 40 worden prima, ik had nog een baby'tje en was heel druk met hem, werk en studie. Geen tijd om te bedenken dat ik niet jong meer zou zijn. Met 50 was ik net met mijn werk een nieuwe carrière richting ingeslagen en bezig dat waar te maken, met 60 kreeg ik het eindelijk wat rustiger en genoot daar met volle teugen van, maar 65.., daar krijg ik toch vervelende visioenen bij. Hoor ik nu voortaan bij het grijze legioen waar de jongere medemens zich bij voorkeur niet en zo nodig neerbuigend over uitlaat? Gaat nu de al jaren naderbij sluipende aftakeling
in versneld tempo doorzetten? Mijn geheugen begint hiaten te vertonen, begin ik soms al dement te worden? Financieel wordt het zeker allemaal wat minder. Ik ga straks maar hééél goedkope haarverf halen van 1.19 euro bij de Action. En nu maar hopen dat die mijn grijze haren dekt.

woensdag 3 november 2010

Geld

Als je krap in je geld zit kun je twee dingen doen, minder uitgeven of zorgen dat er meer binnenkomt. Dat laatste is natuurlijk niet altijd mogelijk, maar zelf kreeg ik die gelegenheid wel. Ik werd gebeld door een oud-collega die vroeg of ik een supervisie klus wilde doen. Helemaal blij en enthousiast heb ik ja gezegd. Bovendien ben ik weer aan het oppassen geslagen. Daar was ik een half jaar geleden mee gestopt omdat het niet zo goed ging met mijn gezondheid, maar nu heb ik het weer opgepakt. Dat oppas geld is leuk geld. Ik krijg dat aan het eind van de avond contant uitbetaald, waardoor ik het kindelijke gevoel krijg extra zakgeld te ontvangen. Dat geld hoeft dan niet verantwoord besteed te worden maar mag gebruikt worden voor frivoliteiten. En dat is leuk.

dinsdag 2 november 2010

Gratis

De Lindeboom voor mijn huis heeft de laatste paar dagen een behoorlijk kale kruin gekregen. Zijn gele bladeren zijn naar beneden gedwarreld en liggen nu in een wijde kring om hem heen in het natte gras. In de zwarte takken tekenen zich de silhouetten van een paar houtduiven af. Met opgezette veren zitten ze te bibberen en vragen zich af wat er gebeurt is.
Ik kan me intens verbonden voelen met de natuur en de kringloop van de seizoenen. Ik geniet er enorm van en een wandeling door bossen of duinen is een van mijn grootste genoegens. Mooi woord, genoegens, er zit in dat het genoeg is, meer heb je niet nodig om tot jezelf te komen en te genieten. Zelfs een wandeling door het park of in de buurt kan je zelfs in Amsterdam een natuurbelevenis opleveren. En het is helemaal gratis.

maandag 1 november 2010

Vakantie

Het gaat mij het hele leven al minder om dingen hebben dan om dingen doen. Ik ben niet erg materialistisch en ben niet erg gesteld op winkelen. Bezuinigen op niet noodzakelijke uitgaven leek mij dus niet zo moeilijk en op verre vakanties hoefde ik ook zo nodig niet meer.De praktijk is weerbarstiger. Ik heb sinds ik met bezuinigen begon een nieuwe keuken gekocht, veel geld uitgegeven aan een homeopaat, een dure workshop gevolgd op esoterisch gebied en nu heb ik toch zo'n mooie vakantie aanbieding gezien!
Een 9 daagse reis naar Avalon, Cornwall, Dartmoor, Avebury en Wales, met een bezoek aan de vele heilige plekken uit de oudheid aldaar. Al jaren speelt een trip zoals dit door mijn hoofd, maar ik zag nooit een geschikt aanbod. Wat nu gedaan? Ik krijg het beangstigende gevoel dat ik in plaats van te bezuinigen met een sneltreinvaart het voor mijn pensioen gespaarde geld aan het opmaken ben. Op is op en na mij de zondvloed? of zal ik mijn geld nog wel eens harder nodig hebben?