Totaal aantal pageviews

vrijdag 31 december 2010

Oudejaarsavond



Zo, alle boodschappen zijn weer in huis. Het was erg druk bij Appie, vooral veel jonge gezinnen met hun kinderen die met kleine karretjes de gangpaden onveilig maakten. Wat ik goed vind is dat er bij de kassa's geen rijen stonden, alle kassa,s waren open en de meisjes deden snel en efficiënt hun werk, waardoor er geen rijen ontstonden. Ik heb meer uitgegeven dan ik van plan was, maar dat komt vooral omdat bijna al het biologische vlees 35 % was afgeprijsd en het me goed leek dat alvast voor de komende weken in te slaan. Ik kon ook de verleiding niet weerstaan om een schattig porcelijnen bakje met hyacinthenbollen aan te schaffen, want dat staat vast heel mooi in mijn nieuwe keuken.
De oliebollen heb ik niet zelf gebakken, sinds de kinderen groot zijn koop ik die. Dit jaar waren ze wel erg goedkoop bij de kruidenier. Ik ben benieuwd of ze te eten zijn. Ik heb wel zelf een brood gebakken, toen ik daar net mee begon had het de neiging in het midden in te zakken, maar zo langzamerhand heb ik de slag te pakken gekregen.



Vanavond komt onze jongste zoon en zijn vrouw hier eten en oudejaar vieren, tot ongeveer 22.00 uur. Daarna gaan ze verder naar spannender oorden om de jaarwisseling met vrienden groots te vieren.
Bij ons is het eten op oudejaarsavond traditioneel een bonensoep met brood. Ik maak er deze keer een pasteitje bij met zelfgemaakte ragout van kastanjechampignons en kruidenkaas, want dat heb ik nog over van de kerst. Ook de hapjes zijn nogal ouderwets, gevulde eieren, huzarensalade, toastjes met verschillende kazen of zalmmousse, zelfgebakken carrotcake en natuurlijk de oliebollen. Nu ik dit allemaal opschrijf valt me op dat het wel weer erg veel is. maar goed, we gooien niets weg, wat over is wordt de volgende dagen wel opgegeten.
Allemaal de beste wensen voor 2011, ik hoop dat jullie gezond en gelukkig mogen blijven.

donderdag 30 december 2010

Totaal extra uitgaven December

De extra uitgaven die wij deze decembermaand gemaakt hebben zijn hoog, 863,68 euro. Dit komt vooral door het uit eten gaan op mijn vijvenzestigste verjaardag wat 350 euro kostte. Het was erg gezellig en speciaal, ik ben blij dat we het gedaan hebben. Verder heb ik nu eenmaal 5 kinderen met aanhang, vier kleinkinderen en een paar verjaardagen en zijn we gewend, mijn man is Amerikaan, om met kerst kadootjes te geven. Bovendien komt iedereen altijd bij mij eten en drinken of logeren. Aan kadoos heb ik afgelopen maand 212 euro uitgegeven en 135 aan de kapper. Dan blijft er nog 166 euro over waarvan ik extra drank en taart en hapjes met mijn verjaardag, een kerstboompje, kersteten, kaarsen, kerstkaarten en postzegels, oliebollen en dat soort dingen gekocht heb. Allemaal niets mis mee, en ik heb er met geliefde mensen van genoten. Maar, volgend jaar zal het anders moeten. Er zullen altijd extra december uitgaven blijven en ik zou eerlijk gezegd niet anders willen, maar volgend jaar zal het wel met minder moeten. Ik denk aan een budget van 300 euro en hoop dat dat voldoende is. 

woensdag 29 december 2010

De heksenbezem



Het word tijd dat ik eens een blogje schrijf gerelateerd aan mijn bloggernaam. Die is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen.
De heksenbezem ligt mij na aan het hart. Ik vind het het leukste voorwerp binnen de hekserij. Behalve dan natuurlijk mijn zwarte kat Mori, die nog geregeld hoog in de boom zit waardoor de buren bij ons aanbellen omdat ze zich zorgen maken dat hij er niet uit kan komen, maar dat heeft echt niets met mijn heksenbezem of met vliegen te maken.
Een goede heksenbezem kun je zelf maken. Hierboven zie je die van mij. De borstel is gemaakt van berkentwijgjes, de steel van een tak van de Es en voor het samenbinden heb ik wilgentwijgjes gebruikt. De berk is opgedragen aan de moeder godin, de wilg aan maan magie en de es staat symbool voor kracht.
De heksenbezem wordt door heksen gebruikt om een ruimte ritueel te reinigen, of om een cirkel te trekken waarbinnen ze hun magisch werk kunnen doen. Jammer genoeg kan er niet op gevlogen worden, nu niet en vroeger ook niet.

dinsdag 28 december 2010

Staaroperatie (vervolg)

Ik lig in het ziekenhuisbed met een blauw operatiepak aan. Een uur lang krijg ik elke vijf minuten een aantal druppels in mijn ogen. Ondertussen wordt de hele procedure aan vragen en informatie afgewerkt. Ik geloof dar er wel vijf of zes keer in totaal aan mij is gevraagd om welk oog het ging, dus het lijkt me onmogelijk dat daar nog een vergissing in gemaakt kan worden. De verpleging is vriendelijk, zorgzaam, correct, efficiënt en ter zake kundig. Tussen de bedrijven door verschuil ik me achter een boekje en probeer nog wat te lezen, want ik heb niet zo'n zin in beleefde praatjes met de andere patiënten.
Op tijd word ik naar de operatiekamer gereden, krijg een operatiemuts aangerijkt en het infuus wordt bijna pijnloos ingebracht. Dat het ik wel eens anders meegemaakt. Iedereen stelt zich vriendelijk voor, ook de chirurg laat nog even zijn gezicht zien. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij begon te zeuren waarom ik onder algehele narcose geholpen wilde worden want het was een fluitje van een cent onder locale verdoving. Dat was natuurlijk al een gepasseerd station nu ik daar klaarlag om onder zeil te gaan en het gaf mij het onplezierige gevoel me te moeten verdedigen.
De infuusvloeistof werd aangesloten, ik moest een paar keer diep ademhalen en aan iets leuks denken. Vreemd, maar ik zag meteen mijn feestelijk verlichte versierde kerstboompje voor me en bijvoorbeeld niet mijn prachtige nieuwe keuken. (daarover later meer).  En toen was ik weg.
En meteen weer wakker. Anders dan bij slapen, is je tijdsbesef helemaal verdwenen. Ik realiseer me dat ik dat om een of andere reden een prettige ervaring vind. Narcose prettig? Hm.
Weer op zaal kan ik me niet meer geloofwaardig achter een boekje verschuilen, want veel zien doe ik niet. Mijn oog brandt behoorlijk en ik zie wazig. Ik raak in gesprek met een nog jonge man in het bed naast me. Hij geeft me onbedoeld een complimentje waardoor ik meteen opfleur. Hij zegt dat ik nog  zo jong ben voor een staar operatie!  Waarop ik natuurlijk zeg dat hij nog veel jonger is. Blijkt dat hij staar aan beide ogen heeft gekregen door de prednison die hij moet slikken omdat hij een niertransplantage heeft ondergaan. Ik voel me promt deemoedig worden, maak ik me al dagen druk over deze relatief kleine ingreep, anderen moeten echt grote en levensbedreigende zaken en operaties doorstaan.
Aldus weer verzoent met mijn lot, zie ik mijn man aankomen en rijden we even later met een taxi naar huis.

maandag 27 december 2010

Staaroperatie

Ik wacht op de taxi die mij naar het ziekenhuis zal brengen voor mijn staaroperatie. Ik ga onder algehele narcose. Bij mijn andere oog, dat 7 jaar geleden werd behandeld, had ik plaatselijke verdoving, maar dat is mij niet bevallen. Ik moet natuurlijk nuchter blijven en heb een wee gevoel in mijn maag. Toch wel weer spannend, was het maar vast weer achter de rug.

woensdag 15 december 2010

Blogpauze

Een stemming kan snel omslaan. Was ik tot voor kort voornamelijk  blij en dankbaar gestemd over al het goede in mijn leven, gisteravond sloeg dat in één klap om door verdrietige berichten van een van mijn kinderen.  Ik wil er verder niet op ingaan, uit respect voor hun privacy, maar heb ook geen zin om over iets anders te schrijven. Daarom maar even een blogpauze.

dinsdag 14 december 2010

Groot geld.

Mijn kinderen wilden mij voor mijn verjaardag deze keer gezamelijk een speciaal kado geven. Omdat ik bezig ben met de nieuwe keuken leek het me fijn om van hen een bijdrage te krijgen voor het nieuwe linoleum dat ik daar graag wil hebben. Dat is ook nog weer een hele uitgave. Mijn jongste zoon vindt linoleum eigenlijk niets, want het doet hem aan ziekenhuis gangen denken en daar heeft hij in zijn jeugd een trauma opgelopen, maar iedereen ging toch accoord met dit praktische geschenk.
Op mijn verjaardag kreeg ik een mooi ingepakt pakket waar een fles speciaal reinigingsmiddel voor linoleum in zat en een enveloppe met een door allen van goede wensen voorziene felicitatie kaart en een biljet van 520 euro. Goh, dacht ik nog, ik wist niet dat er biljetten van 520 euro bestaan! Ik blij iedereen bedankt, wat leuk en wat veel, iedereen heeft diep in de buidel getast.
Pas  de volgende dag, toen ik alles nog eens goed bekeek zag ik natuurlijk dat het een verbazingwekkend echt lijkend nagemaakt biljet was.
Het geld is inmiddels op mijn bankrekening bijgeschreven.

maandag 13 december 2010

Zwart fluweel

Ik lig op mijn zwartfluwelen bank, kussentje onder mijn hoofd, kussentje onder mijn knieën. Een dekentje over mijn benen, een boek opengeslagen in  mijn handen. Naast me, op het kleine ronde tafeltje met de koperen rand, ligt de telefoon. Ik luister naar de cd met 'Sleeping Beauties." Golden Oldies. Het leven is goed. Vandaag ben ik dan officieel 65.
Ik ben alleen, mijn man is elders bezig. Het feest gisteren was een groot succes, ik ben dankbaar voor alle lieve mensen om me heen. Ik mijmer wat over de betekenis van het 65 jaar zijn. Het betekent voor mij definitief het stokje overleveren aan de jongere generatie. Als ik stuk voor stuk mijn kinderen en kleinkinderen de revue laat passeren weet ik dat ik dat met een gerust hart kan doen.
Er is van alles mis in deze tijd, maar ik heb vertrouwen in de komende generaties, zij zullen oplossingen vinden voor  de problemen waar ze voor komen te staan. Ik heb mijn aandeel geleverd en mag nu van alles en hoef eigenlijk niets meer. De vrijblijvendheid hiervan is bevrijdend maar ook beangstigend. Het moet niet stranden in het 'niets'.
De telefoon gaat, het is mijn oude tante die kort geleden haar man verloren heeft na bijna 60 jaar samen geweest te zijn. Ze wil me feliciteren en bedanken dat ik op de  begrafenis was. Ze probeert opgewekt en sterk te klinken maar tegen het eind van het gesprek vertelt ze wel hoe leeg en eenzaam het geworden is. Ik sprak wat begrijpends en bemoedigens. Toen ik de telefoon had neergelegd greep het me aan en kon ik de tranen niet binnenhouden, zoveel leed, zoveel verdriet. En, wat staat mij nog te wachten?
Ik keek naar buiten en zag grote wollige sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen, tijd voor actie, ik moet onze zwart fluwelen kat gaan binnenlaten zodat hij niet onder sneeuwt.

zondag 12 december 2010

Teleurstelling

Ben ik om 7.00 opgestaan om helemaal fris en vrolijk klaar te zijn als mijn oudste zoon hier om 8.00-8.30 zoals gepland aan zal komen vanaf Schiphol, krijg ik een mailtje. Hij zit niet op de geplande vlucht, maar komt pas morgen aan (vanuit de USA) en moet dan gelijk doorvliegen naar Aberdeen. Jammer, jammer, jammer. Het gebeurt niet vaak dat alle vijf mijn kinderen tegelijk aanwezig zijn. Maar goed, heel veel mensen die mij dierbaar zijn zullen er wel zijn .

zaterdag 11 december 2010

Mijn haar

Mijn haar is grijs, maar aangezien ik het al zo'n 40 jaar van een kleurtje voorzie valt dat niet op. Tenminste, als ik het heel regelmatig, d.w.z. elke maand, bijkleur.  Omdat ik bruin haar had en het altijd in donkerbruin of roodachtig heb geverfd, valt die witte uitgroei, in tegenstelling tot de vroeger bruine, erg op.
Daarom besloot ik dat ik mijn haar een lichtere kleur moet geven, zodat de uitgroei niet al na twee weken te zien is. Ik heb geprobeerd dat zelf te doen, maar dat dekt niet. Een vriendin gaf me het adres van haar goede kapper en zo toog ik vandaag in verband met de feestelijkheden morgen, naar de kapper. Een aardig meisje kwam met me overleggen wat ik wilde en ging aan het werk. De verf erin, in laten werken en dan uitwassen in een speciale stoel met automatisch uitklappende voetensteun. Ik zou ook een hoofdmassage krijgen. Toen ik eenmaal gemakkelijk zat begon er in mij rug iets te bewegen. Eerst wist ik niet wat er aan de hand was. Op en neer mijn ruggengraat langs en van buiten naar binnen over mijn rug. Dat was heerlijk ontspannend. Het waren massage stoelen. Zo een wil ik er ook thuis.Om een lang verhaal kort te maken, ik had een heerlijk luxe gevoel, mijn haar is mooi van kleur en goed geknipt. Ik was erg tevreden tot ik afrekende. 132,50 euro! Van schrik vergat ik een fooi te geven en eerlijk waar, dit ga ik echt nooit meer doen. Zoveel geld is het nu ook weer niet waard.

vrijdag 10 december 2010

Dierenleed

Het dooit. Alles is grauw, grijs en vochtig. Er ligt een laagje water op het ijs, meeuwen scheren er laag overheen, hopen ze dat het open water is en ze een visje kunnen vangen? Voor de vogels en andere in het wild levende dieren ben ik blij dat de winter zich even terugtrekt. Ik hou van sneeuw en ijs, maar er is altijd dat scherpe randje van medelijden. Als ik ze zie, in de sneeuw of met vereende krachten een wak openhoudend, ganzen worstelend op het gladde ijs om overeind te blijven, voel ik een schrijnend medelijden. Het lijkt soms wel of dierenleed harder binnen komt dat mensenleed. Hoe zou dat toch komen?

donderdag 9 december 2010

Zuinig aan doen is tot daar aan toe.

Zuinig aan doen is tot daar aan toe, ik zal binnenkort wel moeten. Maar zuinig aan je voorbereiden op een feest is toch echt een brug te ver. Ik stond al met de zoute pinda's in mijn hand toen dat besef tot me doordrong. Zondag is het feest, niks zuinig aan, maar lekkere nootjes, franse kazen, verschillende taarten. Oké, het blijft bij die ééne fles champagne die er nog staat van vorig jaar, verder wordt het Prosecco, goedkope wijn met aanbeveling en bier. Natuurlijk sap en fris, koffie en thee en Merci chocolaatjes. Wat ook erg feestelijk is en niet mag ontbreken is een likeurtje bij de koffie, zonder dat is het niet echt feest. Verder geen sterke drank, dat doen we nooit.
Ja, ik weet het, het lijkt nu wel of er ontzettend gezopen gaat worden, maar dat is echt niet zo. Op feesten bij mij thuis wordt nooit iemand echt dronken, hoogstens erg gezellig en er is ook nog nooit een onvertogen woord gevallen.
Het programma is als volgt. Bij mij thuis verzamelen om 16.00, welkom met 'bubbles' en taart. Dan lopen we om 17.15 naar de Chinees, waar ik om 17.30 voor 20 man gereserveerd heb. Een beetje vroeg, in verband met de kleinkinderen. Daarna kunnen mensen die dat willen nog mee naar mijn huis voor koffie met likeur en verder feesten.
In januari zien we wel weer verder.

woensdag 8 december 2010

Huis bekijken

We staan op het pontje achter het centraal station. We zijn op weg om het pas gekochte huis van onze jongste zoon te bekijken. Noord, dat is niet echt de plek waar de meeste amsterdammers willen wonen. Een beetje snob of jup zit liever klein en veel te duur in de meer trendy wijken van Amsterdam.
Wij genieten van de overtocht over het IJ. Alles in grijstinten, het water, de lucht , de boten. Een gedeelte van de pont is afgesloten zodat we niet helemaal blootgesteld zijn aan de waterkoude wind. Een duwbootje is bezig met een ingewikkelde manoeuvre, een groot schip moet een bocht om geduwd worden. Andere schepen varen links en rechts voorbij, met onbestemde bestemming. Als we van de pont komen zie ik een oliebollenkraam. Ik koop een zak vol, twee zonder rozijnen want rozijnen, daar gruwt mijn man van. Lekker om mee te nemen voor de kinderen en trouwens, wij lusten er zelf meteen wel eentje. We kunnen een bus nemen, maar we besluiten te gaan lopen. Het is niet ver is ons gezegd. We lopen een stuk langs het water , happend in onze morsige oliebollen, als we ineens enthousiast begroet worden door twee mensen op de fiets. Ze stappen af, het zijn de schoonouders van mijn zoon. Die hebben net ook het huis bekeken, ze zijn heel enthousiast  en nee, ze hoeven geen oliebol. Ze wijze ons in de juiste richting, want we zijn intussen een beetje verdwaald. Even later klimmen we een trappetje op om over de sluisdeuren naar de andere kant te schuivelen. Dan een be-ijst stuk tussen bouwterrein en bosjes door. Mijn zoon belt, waar blijven jullie? Daar? Oké ik kom wel op de fiets naar jullie toe. Jullie hebben de verkeerde pont genomen.
Later dan voorzien kwamen we dan toch bij het huis aan. Het is een leuk, sfeervol en ruim huis. Gebouwd rond 1920. Er moet nog wel van alles aan gedaan worden, maar dat kan in gedeeltes, ze kunnen er in principe zo in. Als nu de bank maar accoord gaat.

dinsdag 7 december 2010

De stad in

Het is traditie geworden om één keer per jaar, rond deze tijd, met een goede vriendin de stad in te gaan. We kijken naar kerstversieringen, kerstkadootjes en kerstkleren. Het is ook traditie dat ik rondkijk of ik iets leuks zie als kadootje voor mijn verjaardag en haar dat subtiel laat weten. 'Oh kijk eens wat een leuke ketting', nou ja ik koop hem nog maar niet'. Zij loopt dan even later terug en koopt de ketting. Dit jaar zag ik een mooie tas, maar veel te duur. Ik speelde het spel niet helemaal mee en vond dat ze die niet mocht kopen, of dat we hem samen zouden betalen. Daar wilde ze niet van weten, ik werd maar 1 keer 65 en dat soort argumenten, dus even later was ik haar even 'kwijt'. Ik was ook op zoek naar een nieuwe outfit maar ben daarin niet geslaagd. Ik paste er niet in of het stond me niet. Ik denk dat ik mijn kledingstyle moet gaan aanpassen aan een zekere leeftijd en een bepaald figuur .Balen. Maar goed, aan shoppen heb ik dus niet veel uitgegeven. Maar, toen werd het gezellig. Ook traditie, na het shoppen een hapje eten bij La Place en dan in een bruin kroegje nog wat drinken. Om toch wat terug te doen voor die dure tas stond ik erop de drankjes van mijn vriendin te betalen, waardoor ik toch ongemerkt aan eten en drinken 60 euro kwijt was. Maar zeg nou zelf, voor een echt geweldig gezellige avond uit is dat toch eigenlijk ook helemaal niet te veel betaald?

maandag 6 december 2010

Grote aankoop

Ik geloof dat het al 10 jaar geleden is dat ik begon na te denken over een nieuwe keuken. In ieder geval zo lang geleden dat mijn jongste zoon nog zo klein was dat hij werkelijk verbaast reageerde toen hij er mij over hoorde, 'We hebben toch  al een keuken?'. Ja, ja, het consuminderen zit er soms al vroeg in.
Ik begon rond te kijken, in gedachten keukens uit te zoeken en zelfs had ik een aantal jaren geleden er al bijna een gekocht toen ik op het laatst toch weer terugschrok voor de prijs. Maar, ook voor de drukte, de troep, de organisatie, de beslissing en noem maar op. Hetzelfde gebeurde net voor de zomervacantie. Ik dorst gewoon zo'n grote aankoop niet te doen. Uiteindelijk dus toch de beslissing genomen. Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit en nu heb ik er hopelijk nog een lange tijd plezier van. Maar, ik vind het nog steeds eng. Ik maak foto's als hij klaar is, die laat ik dan hier wel zien. Wat ik grappig vond is dat mijn jongste zoon en zijn vrouw, die net eeen huis gekocht hebben, het erover hadden dat de keuken die erin zat niet veel was. Schoondochter wilde er een andere keuken in. Is goed, zegt mijn zoon, maar dan op de manier van mijn moeder. Waarmee hij bedoelde dat het zou gebeuren, maar op de lange termijn!

zondag 5 december 2010

Kerstversiering

Ik houd ervan om mijn feesten te scheiden, duidelijk omlijnd en niet in elkaar overlopend. Eerst krijg je sinterklaas, na een week mijn verjaardag, en weer een week later beginnen we aan de kerstversiering en alles wat er bij hoort. Dit jaar loopt het een beetje anders. Sinterklaas vieren we niet meer sinds de kinderen het huis uit zijn, mijn verjaardag is een bijzondere, ik wordt 65 en vier een groot feest met kinderen die blijven logeren. Een week later komen ze mijn keuken eruit slopen en een nieuwe plaatsen, die dan hopelijk voor de kerst klaar is, want gelijk na de kerst krijg ik een oogoperatie. Ik word wat nerveus als ik  aan al die drukte denk en heb om alles in goede banen te leiden een planning gemaakt voor de komende week. Ook heb ik besloten om de huiskamer en het balkon voor deze keer vroeg te versieren, want later in de maand heb ik veel minder tijd. Zo kwam het dat ik daarnet in mijn dikke winterjas op het balkon stond te worstelen met de lichtslinger. Om eerlijk te zijn, ik vind het onhandige dingen. Het enige voordeel is dat hij niet in de war raakt, zoals altijd gebeurt met mijn gewone lichtjes.
Het resultaat is niet helemaal naar mijn zin. De slinger was onhandelbaar en wringt zich in allerlei bochten naar eigen goeddunken. De planten die voor de vorst nog groen waren en zelfs nog bloeide zien er ineens armoedig, slap en dood uit. Ik moet ze weghalen en wat winterspul in de bakken planten, want zo zijn die lichtjes een vlag op een modderschuit.

zaterdag 4 december 2010

Weekmenu's

In mijn idee hoorde je vroeger alleen in dieet boeken over weekmenu's, maar sindsdien is het 'in' geraakt. Het wordt verondersteld geld en tijd te besparen en te voorkomen dat je ineens een pizza besteld of iets dergelijks. Ik begon me al af te vragen of ik er ook niet eens aan moest beginnen toen ik me net op tijd realiseerde dat ik voor mezelf al sinds jaar en dag een perfect systeem heb wat voor mij prima werkt. Ik wist niet dat het een systeem was, ik dacht dat ik zomaar wat aanrommel, maar dat is niet zo. Dit is mijn systeem.
Ik kijk in de aanbiedingen folders. Ik loop door de keuken en kijk in de kastjes, voorraadkast en koelkast wat we nodig hebben en maak een boodschappenlijst plus aantrekkelijke aanbiedingen. Op die lijst staat ook: 3 à 4 keer groenten, 3 à 4 keer vlees.
Ik heb als basis altijd uien, aardappelen, pasta en rijst in huis en een blik bonen, tomaten en een pot pastasaus. Verder eieren, kaas, bio ham en spekblokjes.
Ik doe twee keer per week boodschappen, we hebben geen auto en anders wordt het teveel om mee te nemen.
In de winkel kijk ik welke groentes voordelig zijn, er fris uitzien en waar ik zin in heb. Vervolgens kijk ik bij het bio vlees en doe daar hetzelfde.
Ik ben me er niet echt van bewust, maar in gedachte stel ik natuurlijk al een aantal maaltijden samen.

Dan, ergens gedurende de dag , kan ook pas om vijf uur zijn,bedenk ik wat ik in huis heb, waar ik zin in heb en wat we gaan eten.
De maaltijden die ik voor de komende dagen blijk te hebben gepland zijn:Gisteren:
Irish stew, van winterwortel, uien, aardappel en (diepvries)doperwtjes. Met bio lamsworstje in plakjes. Een halve per persoon is meer dan genoeg door de sterke smaak. Gedroogde mint erdoor is lekker en traditioneel.
Het blijkt genoeg voor twee dagen, dus vandaag eten we het weer, met zelfgebakken volkorenbrood erbij. Dat staat nu in de oven.
Spruitjes met spekblokjes, aardappelen en mager jus uit een pakje. Het vet van de spekblokjes blijft door de spruitjes, daarom vetvrije jus.
Bloemkoolcurry met hardgekookte eieren en rijst.
Zuurkool, aardappels, bio rookworst. Is voor ons genoeg voor twee dagen.
Ovenfrites, zelfgemaakte kibbeling van diepvriesvis, worteltjes en doperwtjes. (had ik nog in huis)
Als een restje niet genoeg is voor twee personen eet ik het nog wel eens voor lunch of maak er soep bij.. Een enkele keer zijn er een aantal opgespaarde restjes en hebben we een restjes dag .









vrijdag 3 december 2010

Winters ontwaken

Vanuit mijn raam: Glad ijs, verstild water. De ganzen zijn vertrokken. Tere tinten kleuren de hemel, staalgrijs, babyblauw en een vleugje rose. Silhouetten van vogels doorkruisen de lucht. Auto's schuifelen voorbij door het verse laagje poedersneeuw. Onherkenbaar ingepakt wiebelen de fietsers langs, kindje voorop, kindje achterop. De auto van de buren wil niet starten. Ik haal de krant van beneden en laat de kat uit. De dag is begonnen.

donderdag 2 december 2010

Koopcontract

Onze jongste zoon en zijn vrouw hebben gisteren het koopcontract voor hun eerste koophuis ondertekend. Ze wonen nu al een jaar of drie in een flat in niet zo'n fijne buurt. De buitendeur wordt geregeld ingetrapt en het trappenhuis is altijd smerig. Nog een beetje opgewonden kwamen ze bij ons eten. Koolraap in kerriesaus met een biologisch worstje. Zelf koken mijn kinderen en vriendinnen meestal niet vaak meer 'oudhollands', maar als ik ze vraag wat ze bij mij willen eten is het altijd iets in die richting. Maar goed, de kinderen zijn blij met hun huis en hopen dat de financiering rond komt. Ze verdienen nog niet veel en moeten een top hypotheek. Daar zit natuurlijk wel een risico aanvast. Ik heb altijd voldoende redenen gevonden om geen huis te kopen, maar wil al die twijfels niet doorgeven. Ze zijn optimistisch en verrassend genoeg ook spaarzaam. Ze leggen nu al elke maand opzij wat ze denken straks meer aan hypotheek te moeten betalen dan nu aan huur. Ze verwarmen alleen de woonkamer om op stookkosten te besparen en letten verder ook goed op de uitgaven. Mijn schoondochter is de motor achter dit alles, bij mijn zoon leek het vroeger wel of het pijn deed als hij geld in zijn zak had, zo snel werd het uitgegeven. Zij krijgen van mij als kerstkadootje de bespaarkalender van Marieke Henselmans, want die zullen ze goed kunnen gebruiken.

woensdag 1 december 2010

Laatste loonstrookje.

Een paar dagen geleden kreeg ik mijn laatste loonstrookje. Zo heet dat tegenwoordig natuurlijk niet meer, vroeger waren het echte strookjes, nu heten het salarisspecificaties. Toen ik voor het eerst loon kreeg uitbetaald zat het nog in een bruinpapieren zakje, contant. Tja.
Maar goed, mijn laatste loon dus. Ik werd er toch een beetje weemoedig van. Gelukkig was het wel veel, het vakantiegeld dat ik tegoed had werd ook meteen uitbetaald. Voortaan is het dus AOW en pensioen. Met elkaar aardig wat minder, ik vergeet steeds hoeveel. Eind december krijg ik de afkoopsom van mijn kleine ABP pensioentje, dus dan krijg ik ook nog veel binnen. Pas in februari zal ik het echt gaan merken lijkt me zo. In december zet ik mijn blik maar even op oneindig en de portemonnaie open, want het gaat een maand worden met mega uitgaven. De nieuwe keuken, mijn 65ste verjaardag en de kerst met kadootjes. Ik heb me voorgenomen er zoveel mogelijk van te genieten en me niet te druk te maken over wat het allemaal kost, maar soms vliegt het me een beetje aan.