Totaal aantal pageviews

donderdag 29 september 2011

Oude tante

Gisteren ben ik op bezoek gegaan bij mijn oude tante. Een van de jongere zussen van mijn moeder. Ze is 86 jaar en woont al een aantal jaren in een verzorgingshuis. Ik ga er niet vaak genoeg heen, maar ik maak er een punt van om er zomers in ieder geval een keer op de fiets heen te gaan. Het is een mooie tocht langs de Amstel,ongeveer een uur fietsen. Er moet voor mij dan niet teveel wind staan en natuurlijk niet regenen. Het was er dus de hele zomer nog niet van gekomen en nu de tijd alweer is aangebroken dat het vroeger donker wordt begon de tijd te dringen. Ik kan er pas na drieën terecht, want eerst houdt ze haar middagslaapje en ik wil niet in het donker terugfietsen. Het was een mooie tocht, dat wel. Ik schrok alleen toen ik haar zag. Ze had een paar lelijke open plekken in haar gezicht, waar ze voortdurend overheen zat te wrijven met een papieren zakdoekje. Toen ik er naar vroeg, reageerde ze wat onverschillig, 'ja, ik moet er eigenlijk vanaf blijven'. Ik vroeg of er geen pleister of verbandje op moest, maar ,dat moest de verpleging dan maar doen'. Ze is wat vergeetachtig geworden, dement is zo'n naar woord. Dat vergeetachtige stoort me niet, ik luister met liefde een paar keer naar hetzelfde verhaal. We hebben oude herinneringen opgehaald en ik had het idee dat ze dat prettig vond. Wat mij terugfietsend het meest geraakt had, ontdekte ik, was dat haar spirit, haar geest, aan het verdwijnen leek. Ze was altijd een enthousiaste,vrolijke, duidelijk aanwezige vrouw, maar nu leek ze wel langzaam te verdwijnen, af te vlakken. Triest, maar zo gaat het dus.

vrijdag 23 september 2011

Reclame

Vandaag was het weer eens zover. Mijn man kwam boven met een hele stapel dikke zware aan mij geadresseerde reclame boekwerken, die ik ongelezen bij het oud papier deponeerde. Dat kan natuurlijk niet zo. Ik erger me hier al langer aan, maar was er nooit toegekomen om hier daadwerkelijk iets tegen te doen. Ik zag er tegenop en wist niet precies hoe ik het aan moest pakken. Dat viel mee, een paar minuutjes achter de computer en ik kwam op de site Postfilter.nl. Daar heb ik enige gegevens ingevuld en ziedaar, ik ben van de mailinglist! Nou maar hopen dat het echt werkt.

donderdag 22 september 2011

Geldbesparen

Zoals ik al eerder heb geschreven ben ik op het eerste gezicht niet zo succesvol met het consuminderen. Ik heb me weer eens gerealiseerd dat ik het, of ik er nu veel van heb of weinig, gewoon vervelend vind om de hele tijd met geld bezig te zijn. Gelukkig ben ik van nature niet erg materialistisch en totaal ongevoelig voor allerlei nieuwe gadgets. Het laatste jaar ben ik heel goed aan het opruimen en vooral weggeven geslagen. Verkopen vind ik ook vervelend. Het grappige is dat ik, als neven-effect, veel minder snel iets nieuws in huis haal. Ik zie er tegenop om weer extra dingen in mijn huis of kast neer te moeten zetten. Zo is voor mij weggeven een mooie vorm van geld besparen en consuminderen.

maandag 19 september 2011

aardbeien in september

Zo ergens in April heb ik een mand met aardbeienplantjes aangschaft. Ik had niet veel hoop dat het veel op zou leveren op mijn balkon op het noorden, maar het is een groot succes geworden. Bijna elke dag kon ik wel een aarbei plukken, soms zelfs meer, en geen aardbei smaakt ooit zo lekker als deze van mijn balkon. Zelfs nu nog, bijna eind september, zit hij nog vol met aardbeien.

donderdag 15 september 2011

De krant

Hoe ouder ik word hoe meer ik vastgeroest raakt in vaste gewoontes. Neem nu de krant. Mijn hele leven heb ik al een ochtendkrant en heb ik de gewoonte om water op te zetten voor de thee en daarna de trap af te dalen om mijn krant uit de bus te halen. Dan maak ik een groot glas thee klaar en een beschuitje, met aardbeienjam en nestel mij met dit alles in een gemakkelijke stoel. ook toen ik nog werkte en het lezen niet veel langer dan 10 minuten in beslag mocht nemen was dit een vast onderdeel van mijn routine. Nu ik met pensioen ben neemt dit makkelijk een uur in beslag. Vanmorgen liep ik dus weer, in mijn ochtendjas, met nog stijve knieën en mijn ogen nog niet helemaal open,
naar beneden en opende de brievenbus. Die was leeg. Verontwaardigd keek ik nog eens goed, maar hij bleef leeg. Mopperend liep ik naar boven en dronk verongelijkt mijn thee. Daarna nog een keer naar beneden, maar nog steeds niets. Toen de krant gebeld. De antwoordcomputer vertelde me dat ik na twee uur vanmiddag mijn krant nabezorgd zal krijgen. Ja, dan hoeft het niet meer, wilde ik roepen, maar daar heb je niets aan met een computer. Ik vraag me af wat voor effect dat heeft op de mens haar psyche, zo'n computer waar je niet even je frustraties bij kwijt kan, zodat je daar mee blijft zitten. Maar goed, nu heb ik dus tijd over en weet niet goed wat ik daarmee moet doen. Een stukje schrijven dan maar.

vrijdag 9 september 2011

oppaskindje

Ik heb alweer ruim twee jaar en oppaskindje. Twee, drie keer per maand pas ik op hem, als zijn ouders uitgaan. Voor oppassen krijg ik best goed betaald, 10 euro per uur, maar ik ben dan ook een hele goede, zeggen ze. Ze woonden eerst een paar minuutjes bij mij vandaan, maar nu zijn ze verhuist. Omdat ze toch graag willen dat ik blijf oppassen komt de man mij ophalen en brengt me weer thuis met de auto. Als hij er niet is betalen ze een taxi voor me. Wat een luxe hè. Maar goed, ik ben blij met een extra zakcentje en het kindje is inmidddels natuurlijk ook erg eigen geworden. Hij was nog maar een paar weken toen ik er voor het eerst kwam en het is leuk om hem op te zien groeien. Ik kan het iedereen die krap zit aanbevelen, zo'n oppaskindje.